рэпазі́цыя

(лац. repositio = аднаўленне)

упраўка зрушанай косці пры пераломе, а таксама ўпраўка вывіхнутай канечнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

carve [kɑ:v] v.

1. рэ́заць, вырэ́зваць, выраза́ць (па дрэве, косці і да т.п.); высяка́ць (з каменю)

2. рэ́заць (смажаніну) кава́лачкамі

♦

carved in stone які́ нельга змяні́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяртлю́г, вертлюга, м.

1. Бугарок у верхняй частцы сцегнавой косці, які з’яўляецца месцам прымацавання мышцаў, што рухаюць сцягно.

2. Злучальнае звяно двух частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фразеалагі́зм, ‑а, м.

Устойлівае спалучэнне слоў, якое характарызуецца пастаянным лексічным саставам, устойлівай граматычнай будовай і вядомым для носьбітаў дадзенай мовы значэннем (у большасці выпадкаў — пераносна-вобразным), напрыклад: «даць у косці», «застацца з носам».

[Грэч. phrásis — выраз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Пакутаваць ад хрыпаты, гаварыць хрыпла. [Тамаш:] — Хрыпаю і баліць ва мне ўсё. Косці ломіць. У галаве кружыць. Чорны. // Утвараць хрып. Совы пад стрэхамі папазаводзіліся — хрыпаюць, як пачвары. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывако́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Шматгадовая лекавая травяністая расліна сямейства бурачнікавых з буйным лісцем і трубчастымі кветкамі, якая расце па сырых мясцінах. — А жывакост, дзеткі, гэта значыць: жывіць косці, ажыўляе іх, — схамянуўшыся, дадае [бабка Аксіння]. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здага́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка знаходзіць правільнае рашэнне; кемлівы. Заўсёды праніклівыя і здагадлівыя дзяўчаты абвясцілі, што Шапятовіч ажаніўся. Шамякін. Здагадлівы Ёсіп быў недалёка ад праўды. І ён, і Макар уеліся Анісу ў косці. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сахлы

1. vertrócknet, verwélkt (аб раслінах); áusgetrocknet, versíegt (пра раку, крыніцу);

2. (пра чалавека) ábgemagert, ábgezehrt; Haut und Knóchen (скура ды косці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

супрэфекту́ра

(фр. souspréfecture)

адміністрацыйна-тэрытарыяльнае падраздзяленне ў Дагамеі, Беразе Слановай Косці і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экзасто́з

(ад экза- + гр. osteon = косць)

адзіночныя або шматлікія касцёва-храстковыя разрастанні на паверхні косці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)