вяртлюг, вертлюга,
1. Бугарок у верхняй частцы сцегнавой косці, які з’яўляецца месцам прымацавання мышцаў, што рухаюць сцягно.
2. Злучальнае звяно двух частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)