растра́ціць, растра́чваць

1. (грошы, капітал) áusgeben* vt, veráusgaben vt; verschléudern vt (іран);

2. юрыд (незаконна расходаваць) verúntreuen vt, unterschlágen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заме́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца за мяжой; іншаземны, зарубежны. Замежныя дзяржавы.

2. Які адносіцца да іншай дзяржавы, краіны, належыць ім. Замежны капітал. Замежная мова. Замежная дэлегацыя. // Прывезены з-за мяжы; загранічны, імпартны. Замежны тавар.

3. Звязаны з паездкай за граніцу. Замежная камандзіроўка.

4. Які мае адносіны да вядзення знешняй палітыкі. Міністэрства замежных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастая́нны постоя́нный;

п. кло́пат — постоя́нная забо́та;

○ ~нная велічыня́ — постоя́нная величина́;

п. ток — эл. постоя́нный ток;

п. лік — постоя́нное число́;

п. капіта́л — эк. постоя́нный капита́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flüssig

a

1) ва́дкі, цяку́чы; распла́ўлены

2) во́льны (пра грошы)

~es Geld — наяўныя гро́шы

3)

~ máchen — рэалізава́ць (маёмасць); прыве́сці ў лікві́дны стан (капітал)

Geld ~ máchen — падрыхтава́ць гро́шы

ein Kapitál ~ máchen — рэалізава́ць капіта́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пай 1 ’доля, якая ўносіцца ў капітал якога-н. таварыства кожным яго ўдзельнікам’ (ТСБМ); у дыялектах часцей па́йка ’тс’, таксама ’надзел зямлі’ (Сл. ПЗБ), ’шчасце, удача’ (Бяльк.). Рус. пай, укр. пай ’тс’. Запазычанне з цюрк. моў: тур., крым.-тат., тат. pai ’частка, участак, пай’ (Радлаў, 4, 1118; Міклашыч, 230; Праабражэнскі, 2, 5; Фасмер, 3, 187).

Пай 2 ’выбітае, вытаптанае месца (на лузе, у полі і інш.), паёваць ’талаваць, нішчыць’ (ТС). Няясна. Відаць, да пай 1, праз значэнне ’ўчастак зямлі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераме́нны Wéchsel-; veränderlich;

пераме́нны ток эл Wéchselstrom m -(e)s, -ströme;

пераме́нны капіта́л эк variábles Kapitál;

пераме́ння во́блачнасць метэар wéchselnde Bewölkung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гандлёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гандлю, звязаны з яго вядзеннем і арганізацыяй. Гандлёвы капітал. Гандлёвы прыбытак. Гандлёвая сістэма. // Прызначаны для вядзення гандлю. Гандлёвы флот. Гандлёвы інвентар.

2. Які займаецца гандлем, служыць месцам для гандлю. Гандлёвы работнік. Гандлёвы аддзел. Гандлёвы горад.

3. Які з’яўляецца прадметам гандлю. Гандлёвы лес. // Які пастаўляе прадукцыю для гандлю. Гандлёвае ільнаводства. Гандлёвае земляробства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улады́ка, ‑і, м.

1. Архірэй, мітрапаліт. Духоўныя ўладыкі з’яўляліся не толькі буйнейшымі феадаламі-прыгоннікамі, але і пастаянна займаліся гандлёвай і ліхвярскай дзейнасцю. Алексютовіч.

2. Тое, што і уладар. І чуем песні, крык: «Уладыка свету — Праца. Хай згіне капітал, вайна яму! пажар!» Чарот. — Хто закон тут? Я закон! Я ўсяму ўладыка... — Хоча вымавіць Ціхон, Ды не вяжа лыка. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

промы́шленный прамысло́вы;

промы́шленный райо́н прамысло́вы раён;

промы́шленное предприя́тие прамысло́вае прадпрые́мства;

рост промы́шленной проду́кции рост прамысло́вай праду́кцыі;

промы́шленный капита́л прамысло́вы капіта́л;

промы́шленный пролетариа́т прамысло́вы пралетарыя́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капіталіза́цыя

(фр. capitalisation, ад лац. capitalis = галоўны)

1) ператварэнне прыбавачнай вартасці ў капітал;

2) вызначэнне каштоўнасці маёмасці па атрыманаму прыбытку;

3) з’яўленне прымет капіталізму (у эканоміцы, дзяржаўным ладзе).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)