адшчэп, ‑а, м.

Кавалак, адшчапаны ад чаго‑н. Адшчэп каменя. Дошка з адшчэпам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавал, ‑а, м.

Разм. Вялікі кавалак чаго‑н. [Базыль] ломіць хлеба цэлы кавал. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урубак, ‑бка, м.

Разм. Кавалак дрэва ці металу, які ўкладваецца ў высечаную адтуліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біла назоўнік | ніякі род

  1. Унутраная ударная частка звона; язык.

  2. Падвешаны кавалак жалеза, рэйкі для падачы сігналаў.

  3. Верхняя скразная планка або жардзіна ў поручнях лесвіцы, мосце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абцінак назоўнік | мужчынскі род

  1. Адсечаны кавалак дрэва, бервяна і пад.

    • А. ад жардзіны.

  2. Тое, ад чаго адсечана якая-н. частка.

    • Ад жардзіны застаўся адзін а.

|| прыметнік: абцінкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

смаляк назоўнік | мужчынскі род

  1. Смалісты кавалак дрэва.

    • Падпаліць дровы смаляком.

  2. множны лік: Насычаная смалой драўніна хваёвых парод, якая выкарыстоўваецца як сыравіна для вырабу каніфолі, шкіпінару і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цурубалка (цырубалка) назоўнік | жаночы род

  1. Прадаўгаваты кавалак дрэва.

    • Цурубалкай ледзь не забіла курыцу.

  2. Драўляны самаробны гузік у выглядзе кароткай круглай палачкі, падобнай на таўкачык.

    • Кажух зашпілены на цурубалкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адрэ́з м (кавалак тканіны):

адрэ́з на паліто́ Stück Stoff für éinen Mántel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адрэзаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адрэзаць.

•••

Адрэзаная скіба (луста), адрэзаны кавалак гл. скіба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умалоць, умялю, умелеш, умеле; зак., што.

Разм. З’есці з вялікім апетытам; умяць. Умалоць кавалак хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)