вы́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; м. і ж.
Разм. Той, хто часта шчэрыць зубы; выскаляка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Заця́ць ’заціснуць, сцяць’. Рус. бранск. затя́ть ’сціснуць вусны, сцяўшы зубы’. Гл. цяць (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
záhnen
das Kind zahnt — у дзія́цці рэ́жуцца зу́бы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
цы́каць, -аю, -аеш, -ае (разм.).
1. на каго (што). Спыняць каго-н. вокрыкам «цыц», «ц-с-с», прыкрыкваць, забараняючы рабіць што-н.
Дзед цыкаў на дзяцей, каб не сваволілі.
2. Сплёўваць сліну праз зубы.
|| аднакр. цы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. цы́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фугава́ць
(польск. fugować, ад ням. fugen = прыганяць, дапускаць)
1) раўняць паверхню дошак фуганкам;
2) выраўноўваць па вышыні зубы пілы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ска́ліць ‘агаляць, паказваць зубы (звычайна пра жывёлу)’ (ТСБМ), ска́ліць (шчэ́рыць) зу́бы ‘смяяцца, рагатаць, насміхацца’, ска́ліцца ‘тс’ (ТСБМ, Гарэц., Янк. 2, ТС, ПЗБ), ‘смяяцца’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом., ТС, Пятк. 2, Ян.), ‘ашчэрвацца; паказваць злосць’ (Нас.), ‘прыжмурвацца’ (Мат. Гом.), скалы́ты: скалы́тʼ го́чы ‘прыжмурвацца; прыжмурваць вочы’ (Клім.), скала́ты ‘той, хто смяецца з іншых’ (Сл. рэг. лекс.), сюды ж ска́лікі ‘кпіны’ (Бяльк.), фраз. ска́лачкі ска́ліць ‘усміхацца’ (пра немаўля) (Нік. Посл.). Укр. ска́лити ‘скаліць (зубы)’, ‘прыжмурваць (вочы)’, ска́литися ‘тс’, рус. ска́лить (зубы), ска́литься ‘усміхацца, смяяцца’, польск. skalić się ‘трэскацца, пакрывацца трэшчынамі’. Ад таго ж кораня, што і скала́ 1, з якім звязана чаргаваннем; гл. яшчэ шчыліна (Міклашыч, 298; Праабражэнскі, 2, 292; Фасмер, 3, 631). Паводле Борыся (SEK, 4, 274), дэнамінатыўнае ўтварэнне ад *skala.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
растулі́цца, ‑туліцца; зак.
Разм. Перастаць быць стуленым; раскрыцца. [Каршукоў] уздрыгнуў, яго патрэсканыя вусны растуліліся, агаліўшы чорныя ад махоркі зубы. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́скаліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Разм.
1. Паказаць зубы, вышчарыцца. Сабачаня ўтаропілася на.. [дзяцей] і выскалілася. Якімовіч.
2. перан. Неадабр. Засмяяцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
show one’s teeth
паказа́ць злосьць, пагража́ць; шчэ́рыць зу́бы (пра саба́ку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
латэра́льны
(лац. lateralis = бочны)
які знаходзіцца збоку, бакавы (аб органах, размешчаных збоку ад сярэдняй плоскасці цела; напр. л-ыя зубы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)