пагарчэ́ць, ‑эе; зак.

Разм. Стаць, зрабіцца больш горкім, гарчэйшым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парыхле́ць, ‑ее; зак.

Зрабіцца, стаць рыхлым, рыхлейшым. Снег парыхлеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашурпа́цець, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца шурпатым або больш шурпатым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абалване́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Здурнець, зрабіцца балваном.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збры́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм. Зрабіцца брыдкім, агідным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лепіцца, ‑піцца; зак.

Разм. Зрабіцца, стварыцца ў працэсе лепкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скруглі́цца, ‑ліцца; зак.

Разм. Зрабіцца круглым; набыць круглявую форму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спляска́цца, сплешчацца; зак.

Зрабіцца пляскатым ад ціску, удару; сплюшчыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Алю́дзець ’вырасці, зрабіцца больш развітым’ (Шат.). Магчыма, з гоц. liudan ’расці’, бо ў славянскіх і балтыйскіх мовах і.-е. *leu̯dh‑ нібы не мае значэння ’рост, расці’, толькі ’людзі’. Параўн., аднак, серб.-харв. љӳда, љӳдина ’штосьці вялізнае, волат, гігант’ (бел.-серб. ізалекса?). Нарэшце, не выключана яшчэ адна версія алюдзець — зрабіцца людзьмі (у сэнсе ’зрабіцца дарослымі’) (Мартынаў, БЛ, 1972, 1, 16–17).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знясі́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак.

1. Зрабіцца слабым, бяссільным.

З. ад цяжкай працы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Спустошыцца (пра глебу).

Зямля знясілілася.

|| незак. знясі́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. знясі́ленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)