cattle [ˈkætl] n. буйна́я рага́тая жывёла; валы́, быкі́ і каро́вы;

twenty head of cattle два́ццаць гало́ў буйно́й рага́тай жывёлы;

The cattle are in the shed. Каровы ў хляве.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zarodowy

zarodow|y

племянны;

bydło ~e — племянная жывёла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bydlę

н.

1. жывёла, жывёліна;

2. абразл. быдла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ruminant

[ˈru:mɪnənt]

1.

n.

жва́чная жывёла

2.

adj.

1) жва́чны

2) Figur. сузіра́льны, задуме́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дарэ́заны zu Énde [fértig] geschnítten; völlig zerspánt; ábgeschlachtet [ábgestochen] (жывёла); zúsätzlich geschnítten (напр хлеб)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бе́зма Гразкае, непрыкметнае месца, дзе загразае ці топіцца жывёла (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

жва́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які жуе жвачку. Жвачныя жывёлы.

2. у знач. наз. жва́чныя, ‑ых. Падатрад млекакормячых атрада парнакапытных, да якога адносяцца авечкі, козы, буйная рагатая жывёла і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перая́рак, ‑рка, м.

Жывёла мінулагодняга прыплоду (пераважна пра авечак, ваўкоў). Да логава падышлі чацвёра леташніх ваўчанят-пераяркаў. «Маладосць». Калі самка [ваўка] гіне, самец бярэ сабе новую з пераяркаў. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бадля́ ’рагатая жывёла’ (ДАБМ), быдлё ’рагатая жывёліна’ (Бяльк.). Укр. бидля́ ’маладая жывёліна’. З польск. bydlę ’тс’ (параўн. bydło ’жывёла’). У бел. бадля́ дыялектная фанетычная змена (ненаціскное ы > а) або ўплыў дзеяслова бада́ць ’калоць, біць рагамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кішка́р ’прагны, ненаедны чалавек, жывёла’ (Жыв. сл.). Гл. кішках.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)