зялёна-бе́ла-жо́ўты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зялёна-бе́ла-жо́ўты |
зялёна-бе́ла-жо́ўтая |
зялёна-бе́ла-жо́ўтае |
зялёна-бе́ла-жо́ўтыя |
| Р. |
зялёна-бе́ла-жо́ўтага |
зялёна-бе́ла-жо́ўтай
зялёна-бе́ла-жо́ўтае |
зялёна-бе́ла-жо́ўтага |
зялёна-бе́ла-жо́ўтых |
| Д. |
зялёна-бе́ла-жо́ўтаму |
зялёна-бе́ла-жо́ўтай |
зялёна-бе́ла-жо́ўтаму |
зялёна-бе́ла-жо́ўтым |
| В. |
зялёна-бе́ла-жо́ўты (неадуш.)
зялёна-бе́ла-жо́ўтага (адуш.) |
зялёна-бе́ла-жо́ўтую |
зялёна-бе́ла-жо́ўтае |
зялёна-бе́ла-жо́ўтыя (неадуш.)
зялёна-бе́ла-жо́ўтых (адуш.) |
| Т. |
зялёна-бе́ла-жо́ўтым |
зялёна-бе́ла-жо́ўтай
зялёна-бе́ла-жо́ўтаю |
зялёна-бе́ла-жо́ўтым |
зялёна-бе́ла-жо́ўтымі |
| М. |
зялёна-бе́ла-жо́ўтым |
зялёна-бе́ла-жо́ўтай |
зялёна-бе́ла-жо́ўтым |
зялёна-бе́ла-жо́ўтых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зялёна-бу́ра-жо́ўты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зялёна-бу́ра-жо́ўты |
зялёна-бу́ра-жо́ўтая |
зялёна-бу́ра-жо́ўтае |
зялёна-бу́ра-жо́ўтыя |
| Р. |
зялёна-бу́ра-жо́ўтага |
зялёна-бу́ра-жо́ўтай
зялёна-бу́ра-жо́ўтае |
зялёна-бу́ра-жо́ўтага |
зялёна-бу́ра-жо́ўтых |
| Д. |
зялёна-бу́ра-жо́ўтаму |
зялёна-бу́ра-жо́ўтай |
зялёна-бу́ра-жо́ўтаму |
зялёна-бу́ра-жо́ўтым |
| В. |
зялёна-бу́ра-жо́ўты (неадуш.)
зялёна-бу́ра-жо́ўтага (адуш.) |
зялёна-бу́ра-жо́ўтую |
зялёна-бу́ра-жо́ўтае |
зялёна-бу́ра-жо́ўтыя (неадуш.)
зялёна-бу́ра-жо́ўтых (адуш.) |
| Т. |
зялёна-бу́ра-жо́ўтым |
зялёна-бу́ра-жо́ўтай
зялёна-бу́ра-жо́ўтаю |
зялёна-бу́ра-жо́ўтым |
зялёна-бу́ра-жо́ўтымі |
| М. |
зялёна-бу́ра-жо́ўтым |
зялёна-бу́ра-жо́ўтай |
зялёна-бу́ра-жо́ўтым |
зялёна-бу́ра-жо́ўтых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыметыланілі́н
(ад ды- + метыл + анілін)
трацічны амін, жоўтая вадкасць з дзягцярным пахам; выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбавальнікаў, выбуховых рэчываў, як праявіцель для каляровай фатаграфіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
жаве́ль
(фр. javel, ад eau de Javelle = вада Жавеля, мясціны пад Парыжам)
хлорысты раствор, едкая зеленавата-жоўтая вадкасць, якая выкарыстоўваецца для адбельвання тканін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Мінера́л ’прыроднае неарганічнае злучэнне (крышталі) — частка зямной кары’ (ТСБМ). З рус. минерал ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 87), у якой праз ням. Mineral (з XVI ст.) або франц. minéral < с.-лац. (aes) minerāle ’руда з шахты’ (Фасмер, 2, 623–624). Роднаснае да мі́на 1 (гл.). Сюды ж палес. мінера́лка ’жоўтая пясчаная глеба’ (Выг. дыс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падпа́ліна, ‑ы, ж.
1. Разм. Крыху абпаленае месца. Падпаліна на шынялі.
2. Рыжавата-жоўтая пляма другога колеру (на валасах, футры і пад.). У дзяўчыны светлыя з рыжымі падпалінамі валасы, чорныя бровы і чорныя вочы. Асіпенка. Бярозавы гай, куды нырнула сцежка, быў увесь пранізаны сонечным святлом, у кронах бяроз ужо гарэлі залатыя падпаліны. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаўкле́ц Жоўты пясок; жоўтая пясчаная зямля (Слаўг.). Тое ж жаўтапе́с (Сал.), дзе́даў пясок (Рэч., Слаўг.), жаўцяк (Пташнікаў. Чакай у далёкіх Грынях, 1962, 241), жоўтапес (Слуцк.), жолква (Палессе Талст.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
жоўць 1, ‑і, ж.
1. Жоўта-зялёная горкая вадкасць, якую выдзяляе печань у кішэчнік.
2. перан. Раздражненне, злосць. Мой гнеў паволі адышоў і замяніўся на пагарду. — Які падрыў! Якая жоўць! Дудар.
жоўць 2, ‑і, ж.
1. Спец. Жоўтая фарба. Цынкавая жоўць.
2. Разм. Жаўцізна, жоўтае адценне. Заклякочуць буслы ля ракі І жоўцю заквецяцца клёны. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., што.
1. Зжаць усё, многае. Зямля ўся жоўтая ад ячменю.. Толькі там, дзе яго пажалі ля дарогі, зямля здалёку здаецца белай, што іней. Пташнікаў.
2. перан. Атрымаць здабытак ад чаго‑н. зробленага; заслужыць. Хто агонь тут пасеяў, — Смяротны пажне тут пажар... Куляшоў.
3. і без дап. Жаць нейкі час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Папы́ 1, папкі ’расліна нівянік звычайны, Leucanthenum Dc vulgare Lam.’ (Кіс.). Ад поп. Матывацыю гл. папаўка.
◎ Папы 2, папакі ’скабіёза жоўтая, Scabiosa ochroleuca L.’ (Кіс.). Гл. папы©.
◎ Папы́ 3 ’апорныя слупы’ (Сл. ПЗБ). Этымалагічна тое ж, што і поп (гл.). Параўн. рус. поп ’цурка, чушка, выбітая з кона, якая зноў паўстае тарчма (пры гульні ў гарадкі)’, поставить на nona (напр., бочку) ’стаўма’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)