АБАВЯ́ЗАК,

маральнае патрабаванне; неабходнасць выканання чалавекам пэўных дзеянняў, якія вызначаюцца грамадствам і ў аднолькавай ступені адносяцца да ўсіх яго членаў. Па значэнні блізкі да паняцця доўг, у якім агульны, універсальны характар грамадска значных патрабаванняў ператвараецца ў асабістую задачу канкрэтнага індывіда, абумоўленую акалічнасцямі яго жыцця. Да асн. грамадзянскіх абавязкаў, зафіксаваных у Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь, адносяцца: выкананне законаў рэспублікі, павага да яе нац. традыцый, годнасці, правоў, законных інтарэсаў інш. асоб; зберажэнне прыроды, культ. спадчыны, абарона Радзімы, клопат пра дзяцей, бацькоў і інш.

В.А.Паўлоўская.

т. 1, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

áuslöschen

1.

vt

1) тушы́ць, гасі́ць; пагаша́ць (доўг)

2) сціра́ць (напісанае)

2.

vi (s) га́снуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адара́ць ​1, ‑ару́, ‑арэш, ‑арэ; ‑аро́м, ‑араце́; зак., што.

1. Папрацаваць пэўны час на ворыве. Адараў цэлы дзень.

2. Узараць нанава поле, на якім загінулі пасевы. Адараць лён.

3. Папрацаваць на ворыве для разліку за што‑н. Адараць за доўг.

адара́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да адарыць. Вольная праца нас адарае Песняю радасных дзён. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пуст

1. У актах (XVI—XVII стст.). Зямля, карыстаннем якой пагашаюць доўг (Ул.-Буд. 65, Варк. Бых. 1641 МЕВ, № 11, ч. аф., чэрв., 1906, 415).

2. Месца засеву, якое страўлена, вытаптана жывёлай (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Назы́каць ’напазычаць’ (Мат. Гом.). Пры наяўнасці польск. riażyczyć, якое сярод іншых мае і значэнне ’пазычыць’, можна было б думаць пра запазычанне, як сцвярджаецца адносна ст.-бел. жичити, зычити (Булыка, Лекс. запазыч., 114). Аднак варонеж. жичить ’пазычаць’, а таксама геаграфія беларускага слова прымушаюць бачыць у ім мясцовае ўтварэнне, магчыма, на базе па‑зыка ’доўг’, параўн. тураўск. іці (бегці) у позыку (позыкі) (ТС); не выключаны ўплыў з боку дзеяслова зыкаць ’бегаць, гізаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schúlden

vt быць вінава́тым (грошы і г.д.), мець доўг

j-m Dank ~ — быць абавя́заным каму́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábarbeiten

1.

vt

1) адпрацава́ць, адрабля́ць (доўг)

2) знясі́льваць (працай)

2.

(sich) ператамля́цца, знясі́львацца (ад працы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hock

I

гл. hough

II [hɑ:k]

1.

v., Sl.

заклада́ць, аддава́ць у закла́д

2.

n., Sl.

закла́д -у m.; доўг, до́ўгу m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bonded

[ˈbɑ:ndɪd]

adj.

1) забясьпе́чаны бо́намі (пра доўг)

2) затрыма́ны да ўпла́ты мы́та

bonded goods — тава́р, затрыма́ны на мы́тні да ўпла́ты мы́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

paid

[peɪd]

1.

adj.

1) пла́тны, наня́ты (рабо́тнік)

2) вы́плачаны (доўг, пазы́ка)

3) запла́чаны

2.

v., p.t. and p.p. of pay I

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)