драбне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.
1. Станавіцца меншым па велічыні, памеры.
Лес паступова драбнеў.
Дождж драбнее.
2. перан. Траціць ранейшую значнасць.
Інтарэсы драбнеюць.
|| зак. здрабне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.
|| наз. драбне́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
імга́, ‑і, ДМ імзе, ж.
Абл. Імгла. Дробны дожджык церушыцца аднекуль зверху. Дождж не дождж, а так нейкая дажджлівая імга. Лынькоў. А туман, імга пустая Цяжка звісла над сялом. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакра́паць, ‑ае; зак.
Крапаць, падаць дробнымі кроплямі некаторы час (пра дождж). Крыху пакрапаў дождж, потым аціх і ўсчаўся зноў — дробны і рэдкі, бы сыпануў хто з-за лесу вадзяныя кроплі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метэары́тны метеори́тный; метеори́ческий;
~нае жале́за — метеори́тное (метеори́ческое) желе́зо;
○ м. дождж — метеори́тный дождь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ulewny
праліўны;
ulewny deszcz — праліўны дождж
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Перары́вам, з перарывам, перарывісты (дождж) ’дождж з перапынкамі’ (спарадычна на ўсёй тэрыторыі, ЛА, 2), перарыўшы ’кароткачасовы (дождж)’ (віл., чэрв., Сл. ПЗБ). Да пераціх.) і ‑рыў < зрываць — дзеяслова шматразовага дзеяння ад рваць < прасл. *rbvati — ryvati.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праліўны́, ‑ая, ‑ое.
Вельмі моцны, вялікі (пра дождж). Дзве гадзіны цягнулася навальніца, дзве гадзіны ішоў праліўны дождж, што, здавалася, мог заліць які хочаш пажар. Маўр. Наскрозь прамоклі шынялі Пад праліўным дажджом. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перава́л: перава́ламі (ісці) (аб дажджы) ’з перапынкамі’ (чэрв., Нар. лекс., ЛА, 2). Да пера- і валіць (гл.). Параўн. паралельныя рус. валаг. перм. перева́ла ’чорная, дажджавая хмара, якая раптоўна набягае, і з яе ідзе кароткачасовы дождж’, ст.-польск. przewal ’дождж’, у якіх захоўваецца старажытная семантыка ’падаць, ісці (пра дождж)’, параўн. балг. вали́ ’падае дождж’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адымжэ́ць, ‑жыць, зак.
Скончыць імжэць, пераехаць ісці (пра дробны дождж, імжу).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры́кры, -ая, -ае.
1. Непрыемны; пакутлівы, цяжкі.
П. дождж.
Прыкрае маўчанне.
2. Які выклікае пачуццё незадавальнення; крыўдны.
П. выпадак.
3. Надакучлівы, нязносны.
П. боль.
4. Прытарны, агідны.
Прыкрая ласкавасць.
|| наз. пры́красць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)