дубава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Цвёрды, грубы, нязграбны. Ліпкія, настылыя сырамяжныя гужы спавіваюць, давяць грудзі.. Нечыя рукі, мерзлыя, дубаватыя, ціснуць за горла... Пташнікаў. // Праставаты, недасканалы. Дубаваты загаловак. Дубаваты адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ла́бур ’гультай’ (стол., Нар. лекс.). З укр. лобурь ’грубы чалавек, боўдзіла, дубіна’. Параўн. таксама лабсір (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фура́ж м с.-г. Fútter n -s, Fúttermittel n -s, -;

грубы фура́ж Ráufutter n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бруталі́зм

(ад англ. brutal = грубы)

кірунак у архітэктуры, прадстаўнікі якога імкнуцца падкрэсліць важкасць архітэктурных формаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

audacious [ɔ:ˈdeɪʃəs] adj. fml

1. адва́жны, сме́лы;

an audacious pilot адва́жны піло́т

2. наха́бны, гру́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hoarse [hɔ:s] adj.

1. хры́плы, асі́плы;

I am hoarse. Я асіп.

2. гру́бы, рэ́зкі, непрые́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грубава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі грубы. Грубаваты голас. □ Дзедам старога называла ўся брыгада, і ў гэтай назве была нейкая пяшчотнасць, грубаватая, змешаная з адценнем .. лёгкай маладой насмешкі і пашаны. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieobyczajny

1. амаральны, распусны;

2. недалікатны; няветлівы; грубы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brogue

I [broʊg]

n.

гру́бы чараві́к

II

ірля́ндзкі акцэ́нт у анге́льскай мо́ве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

азія́т, ‑а, М ‑яце, м.

1. Карэнны жыхар Азіі.

2. Уст. зневаж. Грубы, жорсткі, некультурны чалавек. Ці ж чалавек ён? азіят, Душа зацятая, ліхая, Такіх паноў і свет не знае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)