вы́дрэсіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Навучыць жывёл, птушак выконваць якія‑н. дзеянні. Выдрэсіраваць сабаку. // перан. Іран. Прывучыць каго‑н. да механічнага выканання пэўных правіл паводзін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акварэ́ль, ‑і, ж.
1. Фарбы, якія разбаўляюцца вадой, а таксама жывапіс гэтымі фарбамі. Выконваць малюнкі акварэллю. Накіды акварэллю.
2. Карціна ці малюнак, напісаныя такімі фарбамі. Выстаўка акварэлей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
operować
незак.
1. аперыраваць;
2. эк. выконваць аперацыю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
uiszczać
незак. кніжн.
1. плаціць, аплочваць;
2. выконваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
urzędować
незак.
1. выконваць службовыя абавязкі;
2. служыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
odtwarzać
odtwarza|ć
незак.
1. выконваць;
~ć rolę — выконваць ролю;
2. узнаўляць, перадаваць;
sztuka odtwarzać naturę — мастацтва перадае прыроду
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вянча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.
1. Выконваць царкоўны абрад шлюбу. Вянчаць маладых.
2. Завяршаць што‑н., знаходзіцца зверху чаго‑н. Лес каміноў вянчаў пяціпавярховыя гмахі будынкаў... Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fungíeren
vi
1) дзе́йнічаць, функцыяні́раваць
2) (als N) выко́нваць абавя́зкі (каго-н.)
als Diréktor ~ — выко́нваць абавя́зкі дырэ́ктара
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
perform [pəˈfɔ:m] v.
1. выко́нваць, рабі́ць; працава́ць;
perform an experiment право́дзіць эксперыме́нт;
perform an operation рабі́ць апера́цыю;
How is the new machine perfor ming? Як працуе новая машына?
2. theatre, mus. выко́нваць;
She performed (her part) very well. Яна сыграла (сваю ролю) вельмі добра.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)