bolt2 [bəʊlt] v.
1. зачыня́ць на за́саўку;
The door bolts inside. Дзверы зачыняюцца знутры.
2. змацо́ўваць прадме́ты з дапамо́гай балта́
3. кі́дацца наўцёкі; зрыва́цца з ме́сца
4. AmE, slang уцяка́ць з ле́кцыі
5. AmE адмо́віцца ад падтры́мкі сваёй па́ртыі
6. ля́пнуць, вы́паліць
7. е́сці наспе́х, не пражо́ўваючы е́жу
8. (пра агародныя расліны) ісці́ ў стаўпа́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
cofnąć
зак. узяць назад; пасунуць назад; адхапіць;
cofnąć rękę — адхапіць руку;
cofnąć obietnicę — адмовіцца ад абяцання;
cofnąć zegar — адкруціць гадзіннік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
repudiate
[rɪˈpju:dieɪt]
v.t.
1) не прызнава́ць чаго́-н.; адкіда́ць
to repudiate a doctrine — адкі́нуць дактры́ну
2) адмаўля́цца прызна́ць або́ заплаці́ць
to repudiate a debt — адмо́віцца заплаці́ць доўг
3) вырака́цца
to repudiate a son — вы́рачыся сы́на
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zrezygnować
зак.
1. z kogo/czego адмовіцца, адрачыся ад каго/чаго;
zrezygnować z pomocy — адмовіцца ад дапамогі;
zrezygnować z tronu — адрачыся ад трону;
2. z czego кінуць што;
zrezygnować z palenia — кінуць паліць (курыць);
zrezygnować z pracy — кінуць працу; пайсці з працы;
3. змірыцца; скарыцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адпрасі́цца, ‑прашуся, ‑просішся, ‑просіцца; зак.
Просячы, дамагчыся дазволу пайсці, паехаць куды‑н.; адмовіцца ад чаго‑н., не ўдзельнічаць у чым‑н. У нядзелю, калі цывільныя рабочыя не працавалі.. [Эдварду Лявэру] ўдалося адпрасіцца раней на некалькі гадзін пакінуць работу. Чорны. Ячны хацеў падкаціць мяне да самага парога, але я адпрасіўся, пайшоў пехатой. Брыль. // Просячы, выбавіцца з цяжкага становішча. Ледзь адпрасіўся [ад чарцей] бедны Янук. І ўжо да самай смерці не браў у рот гарэлкі. Сачанка. Ад смерці не адкупішся і не адпросішся. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аду́мацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Падумаўшы і зразумеўшы няправільнасць сваіх паводзін, намераў і пад., адмовіцца ад іх, змяніць іх. Ды адумалася Чапля, Што дарма за Жураўля, За балотнага суседа, Яна замуж не пайшла. Танк.
2. Разм. Выйсці з задуменнасці, усвядоміць што‑н. (пасля чаго‑н. нечаканага, раптоўнага); апамятацца, схамянуцца; сабрацца з думкамі. Сашка падышоў да самага таго стала, дае быццам быў прэзідыум. І ўжо сеўшы, ён адумаўся, што тут жа яго ніхто не ведае. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wycofać się
зак.
1. адысці, выйсці, вярнуцца;
wycofać się na upatrzone pozycje вайск. адысці на загадзя падрыхтаваныя пазіцыі;
2. адмовіцца; пайсці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
tron, ~u
м. трон;
wstąpić na tron — уступіць на трон;
zrzeć się ~u — адмовіцца ад трона;
następca ~u — наследнік (спадкаемца) трона
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адступі́ць, -туплю́, -ту́піш, -ту́піць; зак.
1. Адысці, аддаліцца ад каго-, чаго-н.
А. улева на два крокі.
2. Адысці назад пад націскам праціўніка.
Адступілі з баямі.
А. перад цяжкасцямі (перан.).
3. ад каго. Перанесці ўвагу з асноўнага на другараднае.
Аўтар адступіў ад тэмы.
4. ад чаго. Перастаць прытрымлівацца чаго-н.
А. ад старых звычаяў.
5. ад чаго. Зрабіць водступ на паперы, пішучы ці друкуючы што-н.
А. ад краю.
6. ад чаго і без дап. Адмовіцца ад свайго намеру, сваіх планаў.
Ён не а. ад свайго.
7. Паменшыцца; адлегчы; спасці (разм.).
Мароз адступіў.
Хвароба адступіла (перан.).
|| незак. адступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. адступле́нне, -я, н. (да 2—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
саступі́ць, -ступлю́, -сту́піш, -сту́піць; -сту́плены; зак.
1. Пакінуўшы якое-н. месца, перайсці на іншае.
С. на тратуар.
С. з ганка (спусціцца).
2. што і чаго. Добраахвотна адмовіцца ад каго-, чаго-н., перадаўшы каму-н. іншаму (разм.).
С. сваю чаргу.
С. месца ў аўтобусе (вызваліць для іншага). Не саступім ворагу зямлі роднай (не здадзім).
3. Перастаць супраціўляцца, пярэчыць; пайсці на ўступкі (разм.).
Ён жа малы, трэба яму с.
4. Аказацца горшым у якіх-н. адносінах пры параўнанні з кім-, чым-н.
У ведах па геаграфіі ён не саступіць нікому.
5. што. Пры продажы аддаць танней вызначанай цаны.
Каб саступіла трохі, то можна купіць і больш яблыкаў.
|| незак. саступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)