рэнтгенало́гія, ‑і, ж.

Аддзел медыцыны, які вывучае прымяненне рэнтгенаўскіх прамянёў з мэтай дыягностыкі і лячэння некаторых захворванняў.

[Ад слова рэнтген і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцэна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сцэнарыя. Сцэнарны матэрыял. // Звязаны са стварэннем кінасцэнарыяў. Сцэнарны аддзел кінастудыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцыля́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Аддзел установы, заняты справаводствам, а таксама памяшканне гэтага аддзела.

◊

Нябесная канцылярыя (разм., жарт.) — пра сілы, якія быццам бы кіруюць надвор’ем.

|| прым. канцыля́рскі, -ая, -ае.

К. работнік.

Канцылярскія справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мазжачок ’аддзел галаўнога мозга ў патылічнай частцы галавы’ (ТСБМ), укр. мо́зочок, польск. móżdżek. Бел. лексема запазычана з рус. мозжечок. Да мозг (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даве́дачны

1. (бюро, аддзел) Áuskunfts-;

2. (літаратура) Náchschlage-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэкла́мны Wérbe-; márktschreierisch;

рэкла́мны аддзе́л Wérbeabteilung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пратако́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пратаколе. Пратакольны запіс. Пратакольны аддзел. // Такі, як у пратаколе. Пратакольная дакладнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...ана,

Другая частка складана-скарочаных слоў, якая сама з’яўляецца скарачэннем слоў: аддзел народнай асветы, напрыклад: райана, гарана, аблана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхатэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Аддзел прыкладной псіхалогіі, які займаецца метадамі вызначэння прыгоднасці чалавека да некаторых прафесій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпарта́мент, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: аддзел міністэрства, вышэйшай дзяржаўнай установы і пад.

Дзяржаўны д.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі і некаторых іншых краінах.

|| прым. дэпарта́менцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)