Засётак ’загародка (па абодва бакі ёўні)’ (Мат. Гом.). Слова, відаць, звязана з асець (гл.); ё (як і ў асётны, Нас.) можа быць другасным. Мяркулава (Этимология, 1980, 87–89) звязвае з рус. пячорск. осетоваться ’пасяліцца’ (тады, магчыма, і з посетить) і адабрае супастаўленне асець з лат.sēta ’агароджа, сялянскі двор’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Канцыля́рыя ’аддзел установы, заняты справаводствам’, ст.-бел.канцелярия, канцелярыя, канцлерея, канцлярыя, канцлярея, канслерия (пач. XVI ст.) ’тс’, запазычана са ст.-польск.kancelaria < пози, с.-лац.cancellaria ’тс’ < лац.cancellārius ’адзін з членаў варты ўладара, які, стоячы перад кратамі дзвярэй (суда), абвяшчаў яго загады’ < лац.cancelli ’агароджа’ (Слаўскі, 2, 43).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
barrier1[ˈbæriə]n.
1. бар’е́р; агаро́джа; заста́ва;
Show your ticket at the barrier of the railway station. Пакажыце білет каля кантрольнага бар’ера чыгуначнай станцыі.
2. перашко́да (перан.);
the language barrier мо́ўны бар’е́р
3. мяжа́, рубе́ж, лі́нія падзе́лу;
race barriers ра́савыя бар’е́ры
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Во́бруб ’плошча зямлі ў адным кавалку’ (КЭС). Рус.о́бруб ’дзеянне па дзеяслову абрубіць; калодзежны зруб’, укр.обру́б ’асобны кавалак зямлі, участак’, польск.obrąb, obręb ’абмежаваная тэрыторыя, участак, граніца’, в.-луж.wobrub ’край, абрубка адзежы’, чэш.obruba, серб.-харв.òbrub(a) ’край адзежы, кашулі’; ’нізкая каменная агароджа калодзежа’. Да абрубіць. Параўн. абрубак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Торч ’сабраныя разам няструганыя доўгія дошкі’ (Нас.). Як і ўкр.торч ’агароджа з вертыкальна прымацаваных кіёў’, торчи́на ’адна палка ў агароджы’, адносіцца да прасл.*tъr̥četi/*stъr̥četi ’вытыркацца, тырчаць’, параўн. тарчма́, то́рчма, гл. Менш верагодны зваротны дэрыват ад тарчыца ’дошка’ (гл.) з фармальным пераўтварэннем (о < а пад націскам) і набыццём значэння зборнасці.
2.Агароджа, загарадзь (у 1 знач.). Машына, на якой прыехалі Павел Андрэевіч і прафесар, з павароту паціху прайшла за высокую загароду прасторнага.. двара.Галавач.
3. Тое, што і загарадзь (у 2 знач.). Не прывяла Зося ад бацькі каровы, вось і пустуе загарода ў Верамейчыкавым хляве.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dike
[daɪk]1.
n.
1) шту́чны земляны́ на́сып, да́мба f.
2) роў -ву m., кана́ва f.
3) агаро́джа зь дзёрну або́ ка́меню, вал -у m.
4) перашко́да f.
2.
v.t.
1) насыпа́ць да́мбы
2) мэліярава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
садо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да саду. Садовая агароджа. □ [Алёша] чуў.. частыя таропкія крокі [Рэні] па садовай сцежцы.Лынькоў.// Прызначаны для догляду саду. Садовы нож. Садовая піла.
2. Які расце ў садзе; культурны. Садовыя дрэвы. □ Садовых кветак, красак з поля Ахапкі! Поўныя збаны! Пакой у гэтакім убранні — Замры! Рукамі развядзі...Бялевіч.// Які знаходзіцца ў садзе. Садовая лаўка.
3. Які мае адносіны да садаводства, звязаны з ім. Садовы раён. Садовыя насаджэнні. Садовай справе вучыцца.
•••
Садовая галавагл. галава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Го́рад ’горад’ (БРС, Касп.). Рус.го́род, укр.дыял.го́род, польск.gród, чэш.hrad, балг.градъ́т, серб.-харв.гра̑д, ст.-слав.градъ. Параўн. літ.gar̃das ’агароджа’, ст.-інд.gṛhás ’дом’, гоц.gards ’дом’ і г. д. Падрабязны агляд у Фасмера, 1, 443; гл. і ў Трубачова, Эт. сл., 7, 37. Крыніцай з’яўляецца і.-е.*ghordho‑ або *g̑hordho‑ (аналіз у Трубачова, там жа, 37–38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ча́сты
1.в разн. знач. ча́стый;
~тыя сустрэ́чы — ча́стые встре́чи;
ч. аго́нь — ча́стый ого́нь;
~тае дыха́нне — ча́стое дыха́ние;
2. ча́стый; густо́й; пло́тный;
ч. дождж — ча́стый дождь;
~тае сі́та — ча́стое си́то;
ч. е́льнік — ча́стый (густо́й) е́льник;
~тая агаро́джа — ча́стый (пло́тный) забо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)