агаро́джа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. агаро́джа агаро́джы
Р. агаро́джы агаро́джаў
Д. агаро́джы агаро́джам
В. агаро́джу агаро́джы
Т. агаро́джай
агаро́джаю		 агаро́джамі
М. агаро́джы агаро́джах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

агаро́джа, -ы, ж.

Плот, тын і пад. вакол чаго-н.

А. вакол дома.

|| прым. агаро́джавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агаро́джа ж. огра́да, огражде́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агаро́джа, ‑ы, ж.

Плот, тын, сцяна і пад. вакол чаго‑н. Старыя ліпы і бярозы.., нібы верныя вартаўнікі, стаялі наўкола жалезнай агароджы. Чарот. Перад вокнамі, за нізкай агароджай, цвілі вяргіні. Чорны. Таму маўзалей, агароджу, Каб вечна тут вёсны цвілі, Вянкамі народ упрыгожыў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́джа ж Umzäunung f -, -en; Éinfriedung f -, -en; Zaun m -(e)s, Zäune; Máuer f -, -n (мур); Gítter n -s, - (краты); Hécke f -, -n (жывая агароджа)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агароджа, агарожа, загарад, загарадзь, загарадка, загародка, загарода, загарада, згарода, абгародка, плот, паркан, тын, частакол / мураваная: мур / плеценая: пляцень, плетнік / з жэрдак: жардзянік / з дошчачак: штыкетнік / з расліннасці: жываплот

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

жывая агароджа

т. 6, с. 457

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гарадзьба́, -ы́, ж.

1. гл. гарадзіць.

2. Агароджа, плот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пацямне́лы, -ая, -ае.

Які пацямнеў, стаў цёмным.

Пацямнелая ад часу агароджа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пляце́нь, плятня́, мн. плятні́, плятнёў, м.

Агароджа з пераплеценых тонкіх галін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)