антрапані́мія, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць антрапонімаў той ці іншай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аранда́тар, ‑а, м.

Той, хто арандуе якую‑н. нерухомую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́дчык, ‑а, м.

Той, хто здае ў заклад рэчы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авія́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца лётнай справай, авіяцыяй; лётчык.

[Фр. aviateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзіно́чнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў адзіночнай камеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абара́начнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто што або прадае абаранкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абма́ншчык, ‑а, м.

Той, хто абмануў ці абманвае каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абме́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца абмерваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэльтапланеры́ст, ‑а, м.

Той, хто лётае на дэльтаплане, займаецца дэльтапланерызмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махно́вец, ‑ноўца, м.

Гіст. Той, хто належаў да банды Махно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)