блю́мінг

(англ. blooming)

пракатны стан для абціскання стальных зліткаў вялікага папярочнага сячэння масай да 12 т і больш у блюмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

блю́мінг-сля́бінг

(ад блюмінг + слябінг)

камбінаваны пракатны стан для абціскання буйных (да 40 т) стальных зліткаў у блюмы і слябы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экзальта́цыя

(лац. exaltatio)

1) крайне ўзбуджаны стан, хваравітая ўзбуджанасць;

2) фізіял. узрастанне амплітуды біяэлектрычных патэнцыялаў пад уплывам якіх-н. уздзеянняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

электрато́н

(ад электра- + гр. tonos = напружанне)

стан узбуджанасці нервовай тканкі цела ў месцы дотыку электродаў у час прапускання пастаяннага току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Празы́рыць ’прагнаць энергічна, не даючы апамятацца’ (Янк. 2; Мат. Гом.). Да зырыць ’дысцыплінаваць’ (Варл., Стан.), гл. зыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́змін, разьмі́н ’раз’езд на дарозе’ (Шат., Касп.), ’мінанне сустрэчных адзін каля аднаго’ (Стан.). Да разміну́цца, міна́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скон ‘момант наступлення смерці’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан., Мат. Гом., Растарг.). Да канаць, кон (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суне́га ’пяшчота; палкасць’ (У. Дубоўка, Стан.). З су- і нега, гл. (паэтычны наватвор?), параўн. кунега, кунежыцца, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сустрэ́ць ’спаткаць, прывітаць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Стан., Сл. ПЗБ, Растарг.), сустрэціць ’тс’ (маладз., Гіл.). Гл. стрэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сці-сці ’падзыўныя для авечак’ (петрык., ДАБМ, камент., 896). Няясна, магчыма, ісці (гл.), параўн. сьці ’ісці’ (Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)