прышлы прыметнік

  1. Які прыйшоў адкуль-н., не тутэйшы.

    • П. чалавек.

  2. Які прыйдзе, наступіць, будучы.

    • Спадзявацца на прышлае (назоўнік).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пісьменнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца літаратурнай працай, піша мастацкія літаратурныя творы.

|| жаночы род: пісьменніца.

|| прыметнік: пісьменніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ракетчык назоўнік | мужчынскі род

  1. Ваеннаслужачы ракетных войск.

  2. Чалавек, які падае сігналы ракетамі (у 1 знач.).

|| жаночы род: ракетчыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

родзіч назоўнік | мужчынскі род

  1. Член роду1 (у 1 знач.).

  2. Сваяк, чалавек, блізкі па паходжанню (размоўнае).

|| жаночы род: родзічка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рубака назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Смелы, адважны чалавек, які па-майстэрску валодае халоднай зброяй (шабляй, шашкай).

  • Хвацкі р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

капііст назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які знімае копіі з дакументаў, рукапісаў (устарэлае).

    • Працаваць капіістам.

  2. Мастак, які капіруе карціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

комік назоўнік | мужчынскі род

  1. Акцёр, які выконвае камічныя ролі.

  2. пераноснае значэнне: Чалавек, які ўмее смяшыць, весяліць іншых (размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

крамольнік назоўнік | мужчынскі род | устарэлае

Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.

|| прыметнік: крамольніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кісляціна назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Што-н. вельмі кіслае.

    • Не сліва, а к.

  2. пераноснае значэнне: Вялы, нудны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лаўкач назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы; спрытнюга.

|| жаночы род: лаўкачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)