Ска́нцы ‘бульбяныя піражкі, начыненыя капустай’ (круп., Жд. 2), ‘бліны, начыненыя тварагом (брасл., Нар. словатв.). Рус. наўг., алан. ска́нец, ска́нцы ‘тонка раскачаная пражаная ляпёшка’, ска́нцы ‘сачні, вялікія, тонкія ватрушкі з “сканого” цеста’. Даль (4, 193 і наст.) адносіць да скать (тесто) ‘раскачваць у сачэнь, слаіць, рабіць слаёнае, здобнае цеста’. Іншая ступень чаргавання галосных у сука́ць. Няма падстаў лічыць запазычаннем (гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 131) з літ. skanēsis, skanēstas ‘ласунак, далікатэс’ (Анікін, Опыт, 279).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суві́сцяль ’падарунак, падарак (на хрысціны, вяселле)’ (іўеў., Сл. ПЗБ; віл., З нар. сл.; маладз., Гіл.). На славянскай глебе адпаведнікаў няма. Па лінгвагеаграфіі — запазычанне з балцкіх моў. Параўн. літ. výstyti ’спавіваць дзіця’, výstyklas ’пялёнка’, suvýtelis ’спавіванне’, лат. suovista ’пялёнка’; апошняе з suo‑ і vistit ’спавіваць’ (Мюленбах-Эндзелін, 3, 1139). Можна меркаваць, што першапачаткова слова азначала падарунак на хрысціны (звычайна кавалак палатна, магчыма, для спавівання дзіцяці), потым значэнне пашырылася да ’ўсялякі падарунак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спрача́цца несов.
1. в разн. знач. спо́рить;
с. няма́ аб чым — спо́рить не́ о чем;
с. з-за чаргі́ — спо́рить из-за о́череди;
2. (перебраниваться) спо́рить, вздо́рить, препира́ться, пререка́ться;
3. перен. ме́риться си́лами; спо́рить, тяга́ться;
с. з ве́трам — спо́рить с ве́тром
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
хапі́цца сов.
1. схвати́ться, ухвати́ться;
х. за кішэ́нь — схвати́ться (ухвати́ться) за карма́н;
2. (что-л. быстро сделать) нача́ть, взя́ться;
х. распрага́ць каня́ — нача́ть (взя́ться) распряга́ть ло́шадь;
3. хвати́ться, спохвати́ться;
я хапі́ўся, а яго́ ўжо няма́ — я хвати́лся, а его́ уже́ нет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
like4 [laɪk] prep.
1. падо́бны (да каго-н./чаго-н.); так, як хто-н./што-н.;
She’s like her mother. Яна падобная да сваёй маці;
a house like yours дом як у вас/як ваш;
It sounds like thunder. Як быццам бы грыміць (гром);
It’s like nothing on earth. Гэта ні да чаго не падобна;
something like каля́, пры́кладна, прыблі́зна;
there’s nothing like infml няма́ нічо́га лепш за;
There’s nothing like a nice cup of coffee! Няма нічога лепш за кубачак добрай кавы!
2. : feel like doing smth. хаце́ць зрабі́ць што-н.;
I felt like crying. Мне хацелася плакаць.
♦
more like дакла́дней, хутчэ́й;
It’s his advice – well, orders, more like. Гэта ягоная парада, дакладней – загад.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
escape
[ɪˈskeɪp]1.v.i., v.t.
1) уцяка́ць, вырыва́цца
2) вырато́ўвацца, урато́ўвацца, усьцерага́цца
3) уцяка́ць, выцяка́ць (пра газ, ва́дкасьць)
4) Bot. дзі́ка расьці́
5) выско́кваць (з па́мяці), вырыва́цца (пра крык)
2.n.
1) уцёкі pl. only.
2) запасны́ вы́хад
3) рату́нак -ку m.
There is no escape — Няма́ рату́нку
4) выцяка́ньне n. (га́зу, ва́дкасьці)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ахвота, ‑ы, ДМ ‑воце, ж.
1. Жаданне задаволіць якія‑н. свае патрэбы, імкненні, схільнасці, захапленні. У нашай цудоўнай Савецкай Айчыне шлях у жыццё ім шырока адчынен і да навукі, да усякай работы, абы ты здольнасці меў і ахвоту. Дубоўка. З гулам, з грукатам страшэнным Яна [маланка] рухае машыны. Хутка бегае па дроце (Не па ўласнай хоць ахвоце). Крапіва. Іліко плёскаўся ў вадзе, колькі было ахвоты. Самуйлёнак. Дзе няма ахвоты, там няма работы. Прыказка.
2. безас. у знач. вык. Ёсць жаданне што‑н. рабіць. Хай глядзіць ён [звярок] на людзей І на іх работу... Бор грыміць, звініць, гудзе, Мне спяваць ахвота! Бялевіч.
3. Разм. Пара цечкі, жаданне да спарвання ў самак.
•••
Адбіць ахвоту гл. адбіць (у 5 знач.).
Ахвота бярэ — ёсць жаданне да чаго‑н.
Паддаць ахвоты гл. паддаць.
Сагнаць ахвоту гл. сагнаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлучыцца, ‑лучуся, ‑лучышся, ‑лучыцца; зак.
1. з кім і без дап. Расстацца, перастаць быць разам (пра блізкіх, сяброў). Здарылася так, што неразлучныя сябры разлучыліся: загад ёсць загад. Васілёнак. Не магла і падумаць старая, што трэба будзе з Лідачкай разлучыцца. Брыль. // Перастаць жыць разам (пра мужа і жонку); разысціся. [Агата:] — Няма Хведара. — [Антось:] — А дзе? — Другі год няма ўжо... Разлучылася я з ім. Чорны. // перан. Пакінуць што‑н. дарагое, блізкае, адмовіцца ад чаго‑н. звычнага. Цяжка раптоўна разлучыцца з думкай аб шчасці. Дамашэвіч. Лявон Лук’янавіч Кулакоўскі не па сваёй ахвоце разлучыўся з пасадай дырэктара школы. «Вожык».
2. Перастаць быць злучаным з чым‑н.; аддзяліцца. Канцы правадоў разлучыліся.
3. Падзяліцца, раздзяліцца. [Руневіч] памятаў, як прыходзілі хлопцы, паасобку і групамі, як абрастаў іх атрад, як разлучыўся на два, як да двух прырос трэці, чацвёрты. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ánführen
vt
1) узнача́льваць
2) прыво́дзіць (доказ); цытава́ць, спасыла́цца (на што-н.)
wéiter hábe ich nichts ánzuführen — мне няма́ чаго́ больш даба́віць
3) ашу́кваць; падво́дзіць
4) падво́зіць, прыво́зіць
5) заключа́ць у двуко́ссі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
höher
1.
a больш высо́кі, вышэ́йшы
die ~e Mathematík — вышэ́йшая матэма́тыка
die ~e Stélle — вышэ́йшая інста́нцыя
2.adv вышэ́й
~ máchen — зрабі́ць вышэ́й, падня́ць
◊ ~ geht's nicht mehr! — дале́й няма́ куды́! (гэта ўжо мяжа)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)