узбагачэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбагачаць — узбагаціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. узбагачацца — узбагаціцца. Абмен вопытам — надзейны сродак узаемнага ўзбагачэння. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбурэ́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне і стан паводле дзеясл. узбурыць (у 1 знач.). Было ціха, і на сэрцы памалу ўлягалася выкліканае сходам узбурэнне. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уто́мленасць, ‑і, ж.
Стан утомленага (у 2 знач.). Ці то ад перажытага, ці то ад папярэдняй утомленасці, адчуў Ігнась зноў .. боль у грудзях. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
энергі́чнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан энергічнага. У канторы МТС Аляксей застаў галоўнага механіка Баранава, і той праявіў неўласцівыя яму энергічнасць і заклапочанасць. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бортінжыне́р
(ад борт + інжынер)
член экіпажа самалёта, касмічнага карабля, адказны за стан і работу матораў, абсталявання, апаратаў і прыбораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
катээлектрато́н
[ад кат(од) + электратон]
стан павышанай узбуджанасці на ўчастку, дзе прыкладаюць катод пры прапусканні пастаяннага току па нерву або іншай узбуджальнай тканцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
каузалгі́я
(ад гр. kausis = смыленне + algos = боль)
хваравіты стан чалавека, пры якім адчуваецца нясцерпны боль у месцах паражэння нерваў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
hypnotic [hɪpˈnɒtɪk] adj.
1. гіпнаты́чны;
a hypnotic trance гіпнаты́чны транс;
a hypnotic state гіпнаты́чны стан;
hypnotic sounds гіпнаты́чныя гу́кі;
The music had an almost hypnotic effect. Музыка мела амаль гіпнатычны эфект.
2. снатво́рны, наркаты́чны (пра лекі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Пласкадо́нак ’лодка з дошак’ (барыс., Стан.), рус. плоска- дой ’баркас’. Да плоскі і дно (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысаката́ць ’прыбегчы’ (пух., Жд. 1). Да гукапераймальнага саката́ць (гл.), параўн. пасаката́ць ’хутка паехаць’ (Шат., Стан.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)