Парушэнне кім‑н. законнага парадку пры вырашэнні якіх‑н. спраў; самачыннае, незаконнае ажыццяўленне чаго‑н. [Буцкевіч Стрыжаку:] — Гэта нечуванае самаўпраўства! Вашы падначаленыя парушаюць самыя элементарныя дыпламатычныя нормы.Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суісну́ючы,
1.‑ая, ‑ае. Дзеепрым.незал.цяпер.ад суіснаваць.
2.‑ая, ‑ае; узнач.прым. Які існуе адначасова ці сумесна з кім‑, чым‑н.
3.Дзеепрысл.незак.ад суіснаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фуро́р, ‑у, м.
Шумны публічны поспех; бурнае праяўленне захаплення кім‑, чым‑н. Зрабіць фурор сваім выступленнем на конкурсе. □ Усюды, куды трапляла «Кніга быція» Крапівы, яна рабіла сапраўдны фурор.Таўлай.
[Ад лац. furor — шаленства, нястрымнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ціхачо́м, прысл.
Разм. Тое, што і цішком. З кампаніі сябры пайшлі ціхачом, незаўважана, ні з кім не развітаўшыся.Колас.[Хведар], пакінуўшы сям’ю ў лесе, пракраўся ціхачом назад у вёску.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цяплі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да цяпліцы. Цяплічная гаспадарка.// Вырашчаны ў цяпліцы. Цяплічныя агуркі.
2.перан. Спешчаны, распешчаны; які ахоўваецца кім‑, чым‑н. ад цяжкасцей. Цяплічныя дзеці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Überéinkommen
n -s, -пагадне́нне, дамо́ўленасць
mit j-m éine Überéinkunft [ein Überéinkommen] tréffen* — дамо́віцца з кім-н., прыйсці́ да пагадне́ння з кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Überéinkunft
f -, -künfte пагадне́нне, дамо́ўленасць
mit j-m éine Überéinkunft [ein Überéinkommen] tréffen* — дамо́віцца з кім-н., прыйсці́ да пагадне́ння з кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
náchsteigen
*vi(s)
1) (D) падыма́цца ўсле́д (за кім-н.)
2) жарт. ісці́ сле́дам (за кім-н. з мэтай завязаць знаёмства)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
befréunden
1.
vt звя́зваць сябро́ўскімі адно́сінамі; збліжа́ць
2.
(sich)
(mitD) (па)сябрава́ць (з кім-н.); абвы́кнуцца, звы́кнуцца (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
эсква́йр
(англ. esquire, ад лац. scutarius = шчытаносец)
1) ганаровы дваранскі тытул у Англіі, які перадаецца ў спадчыну і прысвойваецца па займаемай кім-н. пасадзе ці спецыяльным патэнтам;
2) форма ветлівага звароту ў Англіі і ЗША.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)