шчырэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

1. Станавіцца, рабіцца больш шчырым (у 1–3 знач.). Дзень за днём адносіны .. [Рыгора] з імі [рабочымі] шчырэлі. Гартны.

2. Упарта, старанна, з запалам рабіць што‑н. І шчырэе з рання да цямна Дружная скрыпачая капэла. Барадулін.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Хутка, імкліва расці, буяць. Шчырэе жыта ў палях. Зенітны чэрвень. Найдоўгі дзень, найлепшы шлях. Дымок вячэрні. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zlecieć

zleci|eć

зак.

1. зляцець; зваліцца;

kapelusz ~ał mu na ziemię — у яго капялюш зляцеў (зваліўся) на зямлю;

2. (пра час) праляцець;

czas szybko ~ał — час хутка праляцеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vórhalten

*

1.

vt

1) трыма́ць (перад чым-н.)

2) (D) папрака́ць (каго-н. за што-н.)

2.vi хапа́ць, става́ць

der Vórsatz hat nicht lánge vórgehalten — (до́бры) наме́р быў ху́тка забы́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nun

1.

adv цяпе́р

von ~ an — з гэ́тага ча́су

~ erst — то́лькі цяпе́р

~ erst recht — тым больш, i пагато́ў

2.

prtc ну, так, дык

~ éndlich! — нарэ́шце!

~ wird's bald? — ну, ху́тка?

~, ~! — ну-ну!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

breed​2 [bri:d] v. (bred)

1. (пра жывёл, птушак) спа́рвацца; распло́джвацца;

breed like rabbits распло́джвацца ху́тка, як трусы́

2. разво́дзіць, выво́дзіць (пародзістую жывёлу, птушак), гадава́ць

3. выхо́ўваць, навуча́ць;

He was bred abroad. Ён атрымаў выхаванне за мяжой.

4. выкліка́ць; быць прычы́най;

Poverty breeds despair and violence. Галеча вядзе да адчаю і насілля.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quick​1 [kwɪk] adj.

1. ху́ткі, шпа́ркі;

a quick journey кароткатэрміно́вая пае́здка;

be quick спяша́цца;

at a quick pace у ху́ткім тэ́мпе, ху́тка;

a quick fix скараспе́лае рашэ́нне;

a quick pulse ча́сты пульс

2. ке́млівы; знахо́длівы; дасці́пны;

a quick child ке́млівае дзіця́

♦

have a quick temper мець запа́льчывы хара́ктар, круты́ но́раў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

whip​2 [wɪp] v.

1. сцяба́ць, хваста́ць, лупцава́ць

2. узбіва́ць (вяршкі, смятану і да т.п.)

3. (і)рва́цца, кіда́цца

whip on [ˌwɪpˈɒn] phr. v. падганя́ць

whip through [ˌwɪpˈθru:] phr. v. infml прабіра́цца;

We whipped through customs very quic k ly. Мы прайшлі праз мытню вельмі хутка.

whip up [ˌwɪpˈʌp] phr. v. распа́льваць (пачуцці); расшаве́льваць (чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трашча́ць (трашчэ́ць, трашча́ць, трышча́ць) ‘утвараць траскучы гук, трэск’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Бяльк., Шат., Сл. ПЗБ, Гарэц., Пятк. 2, ТС), ‘цвыркаць’ (даўг., Сл. ПЗБ), ‘трэскацца ад пераядання (пра жывот)’ (віл., шальч., Сл. ПЗБ), ‘стракатаць (пра сароку)’ (брэсц., паўд.-мін., зах.-гом., ЛА, 1), трышчя́тэ ‘трашчаць (аб марозе)’ (кам., Сл. ПЗБ), трашча́ць ‘моцна балець (пра галаву)’ (Ян.), ‘хутка, гучна гаварыць, гаварыць не змаўкаючы’ (мёрск., Нар. лекс., ТСБМ, Мат. Маг.), трышча́ці ‘трашчаць’ (Вруб.), трашчэ́ць ‘бразгатаць, брынчаць (пра пабітую міску)’ (шчуч., Сл. ПЗБ), ст.-бел. трещати, трищати ‘трашчаць’ (ГСБМ). Сюды ж трашчо́тка ‘прыстасаванне для ўтварэння трэску, шуму, стуку, лёскату’, ‘балбатуха; чалавек, які вельмі хутка гаворыць’ (ТСБМ, Мат. Маг. 2, Шат.), ‘гаваркая жанчына’ (Нар. Гом.); ‘клін для ўмацоўвання пярэдняга навоя ў кроснах’ (мёрск., Ск. нар. мовы), ‘машына для ачышчэння лёну’ (ТСБМ). Параўн. укр. тріщати, рус. трещать, польск. trzeszczeć, чэш. třeštět, славац. trešťať, славен. treščati, балг. трещя́, макед. трешти. Дзеяслоў гукапераймальнага паходжання, параўн.: лес схіляецца чуць не да зямлі, трашчыць і стогне (Сержп. Прымхі, 35); роднаснае літ. treškėti ‘трашчаць, ламацца’ (Борысь, 649). Гл. трэск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Патарыба́ніць ’бегчы’ (Інстр. III). Да прасл. terti (Куркіна, Этимология–1980, 24) > terati ’гнаць, бегчы’ (в.-луж. ćerić ’лавіць’, ст.-чэш. poteriti, vteriti ’неадступна ісці, бегчы за кім-н.’, славен. tėrjati), якое пазней набыло экспрэсіўныя суфіксы — патараніць (гл.), патарабаніць — магчыма, пад уплывам цюрк., параўн. тат. daraban ’барабану > тарабан ’тс’, тарабаніць: вяц. ’біць, барабаніць’, бел. ’моцна стукаць’, ’хутка несці нешта вялікае’, польск. potarabanić ’ісці з цяжкасцю’, усх.-чэш. tarabit ’несці з намаганнем’. Аб мене а > ы гл. Карскі, 1, 103.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыхаху́ліцца ’хутка і з большага прывесці сябе ў парадак’ (Янк. 3.), прыхухо́ліцца ’прыхарашыцца, прыбрацца, прыадзецца’ (Нар. Гом.). Рус. смал. прихаху́литься ’прыадзецца неакуратна, абы-як, спехам’, укр. прихаху́литися ’прыадзецца, прыбрацца’, прихаху́лити ’прыбраць, прыадзець, выстраіць’; ’прыбраць, упрыгожыць, навесці парадак, чысціню’. Таксама як ў рус. хохо́ниться ’прыбірацца’, хохо́нить ’прыбіраць’, хохо́ня ’франт’, для якіх Фасмер (4, 272) дапускае гукапераймальнае паходжанне. Прыставачнае ўтварэнне, у аснове якога рэдуплікацыя выклічніка ха (гл.). Сюды ж, відаць, з далейшым развіццём семантыкі прыхаху́ліць ’забіць’ (пух., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)