крытык назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які выступае з крытыкай чаго-н. (у 1 знач.).

    • Патрабавальны к.

  2. Спецыяліст, які займаецца разглядам і ацэнкай літаратурных, музычных, тэатральных і іншых твораў мастацтва.

    • Літаратурны к.
    • Тэатральны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

інфекцыяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, спецыяліст па інфекцыйных хваробах. Я ведаў.. Савіча-ўрача, буйнейшага інфекцыяніста, бясстрашнага чалавека, які за сорак год урачэбнай дзейнасці патушыў дзесяткі эпідэмій. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрыўні́к, ‑а, м.

Спецыяліст па падрыўных работах. Звычайна падрыўнікі выходзілі на чыгунку невялічкімі групамі, чалавек пяць-шэсць. Кулакоўскі. Чуваць, Як пад зямлёй падрыўнікі Узрываюць ноччу вугальныя глыбы. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́кар, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы металу, дрэва і пад. шляхам абточвання. — А ты якой прафесіі? — запытаў малады. — Я токар па металу. — Токар? Токараў прабіралі часта. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрапе́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Урач, спецыяліст па ўнутраных хваробах. Хірургія, зразумела, мае вялікія перспектывы. Але чаму менавіта хірургія? І тэрапеўты, і неўрапатолагі не менш патрэбны. Б. Стральцоў.

[Грэч. therapeutēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наводчык назоўнік | мужчынскі род

  1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт на цэль.

  2. Спецыяліст, які займаецца наводкай чаго-н.

    • Н. мастоў.

  3. Саўдзельнік зладзейскай шайкі, які высочвае і наводзіць на месца, дзе можна красці.

|| жаночы род: наводчыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

класік назоўнік | мужчынскі род

  1. Выдатны, агульнапрызнаны дзеяч навукі, мастацтва, літаратуры.

    • Класікі беларускай літаратуры.

  2. Прыхільнік класіцызму ў мастацтве.

  3. Спецыяліст у галіне класічнай філалогіі, а таксама чалавек, які атрымаў адукацыю ў галіне антычных моў і літаратур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

праваднік​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто паказвае дарогу.

    • Адправіцца ў дарогу з правадніком.

  2. Чыгуначны служачы, які суправаджае вагон.

    • Брыгада праваднікоў.

  3. Спецыяліст, які працуе са службовым сабакам.

    • П. з вышуковым сабакам.

|| жаночы род: правадніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

верхала́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па выкананні работ на вялікай вышыні.

2. Гарэза, свавольнік (разм.).

|| ж. верхала́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак (да 2 знач.; разм.).

|| прым. верхала́зны, -ая, -ае (да 1 знач.). Верхалазныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

аданто́лаг

(ад гр. odus, -ontos = зуб + -лаг)

спецыяліст па аданталогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)