прафесіяналі́зм

(ад с.-лац. professionalis = прафесіянальны)

1) прафесіянальнае майстэрства (напр. музычны п.);

2) слова ці моўны зварот, уласцівы людзям якой-н. прафесіі, характэрны ім.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schímpfwort

n -es, -e i -wörter непрысто́йнае [брды́кае] сло́ва, ла́янка

j-n mit ~worten belégen — абла́яць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zúngenspitze

f -, -n ко́нчык языка́

das Wort schwebt mir auf der ~ — сло́ва кру́ціцца ў мяне́ на языку́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

głos, ~u

м.

1. голас;

na głos — уголас; голасна; моцна; гучна;

zedrzeć głos — сарваць голас;

podnosić (podnieść) głos — павышаць (павысіць) голас;

głos sumienia перан. голас сумлення;

głos krwi перан. а) голас крыві; інстынкт;

голас (покліч) роду;

daj głos! — голас! (каманда сабаку);

2. муз. голас; партыя;

pierwszy (drugi) głos — першы (другі) голас;

śpiewać na ~y — спяваць шматгалоссем;

3. голас; права гаварыць; слова;

zabrać głos — узяць слова;

dać głos — даць слова;

pozbawić ~u — пазбавіць слова;

głos doradczy — дарадчы голас;

głos decydujący — вырашальны голас;

oddać głos (na kogo) — аддаць свой голас (за каго); прагаласаваць (за каго);

mieć głos — а) мець слова; гаварыць; выказвацца;

мець права голасу;

głos ma ... — слова мае ... (формула пры абвяшчэнні выступоўцы);

głos słychać, osoby nie widać — кату па пяту; ад зямлі не адрос (звычайна пра дзяцей);

głos wołającego na puszczy — марны лямант у пустыні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БІТ

(англ. bit),

1) у вылічальнай тэхніцы двайковы разрад машыннага слова; пазіцыя двайковай лічбы ў двайковым кодзе; састаўная частка байта. Лік бітаў памяці ЭВМ вызначае найб. колькасць інфармацыі, якая ў ёй змяшчаецца. Колькасць бітаў ліку — колькасць двайковых разрадаў для яго запісу.

2) У тэорыі інфармацыі — адзінка вымярэння колькасці інфармацыі. 1 біт дае крыніца інфармацыі з 2 узаемна выключальнымі роўнаімавернымі паведамленнямі.

т. 3, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЛЕМА́НЫ, аламаны (Alemanni, Alamanni),

германскае племя. Упершыню ўпамінаецца ў пач. 3 ст. У 5 ст. засялілі тэр. сучаснай паўд.-зах. Германіі, Эльзаса і ўсх. Швейцарыі. На тэр. іх рассялення дзейнічала Алеманская праўда (гл. ў арт. Варварскія праўды). У 10 ст. ў складзе каралеўства Германія ўтварылася племянное герцагства Алеманія, або Швабія. Ад слова «алеманы» паходзяць назвы Германіі і немцаў у шэрагу еўрап. моў.

т. 1, с. 244

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВУЛЬГАРЫ́ЗМ

(ад лац. vulgaris просты, звычайны),

слова, што мае адценне грубаватасці і знаходзіцца па-за межамі літаратурнай лексікі. Вульгарызмы звычайна маюць адмоўнае значэнне, стылістычна зніжаныя, надзвычай экспрэсіўныя і сэнсава ёмістыя (напр., «абармот», «смаркач», «паскудны», «жэрці», «здохнуць»). Выкарыстоўваюцца ў маст. л-ры як сродак моўнай характарыстыкі персанажаў, для надання паведамленню гумарыст. або іранічнай афарбоўкі. Карыстацца вульгарызмамі трэба ўмела, бо захапленне імі засмечвае мову.

Л.І.Бурак.

т. 4, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

up​4 [ʌp] v. infml

1. падыма́ць, уздыма́ць; павялі́чваць;

They upped the prices. Яны павысілі цэны.

2. усхо́плівацца, уско́кваць, падско́кваць;

She upped and left without a word. Яна ўсхапілася і выйшла без аніводнага слова.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мікра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: а) вельмі малы, дробны, напрыклад: мікраарганізм, мікрараён; б) звязаны з вывучэннем або вымярэннем вельмі малых прадметаў, велічынь, напрыклад: мікрааналіз, мікраскоп, мікрабіялогія; в) мільённая доля адзінкі меры, названай у другой частцы складанага слова, напрыклад: мікраампер, мікравольт.

[Ад грэч. mikrós — маленькі, малы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Падбіраючы, знайсці што‑н. неабходнае, прыдатнае. Падшукаць слова. Падшукаць работу. □ [Грышка:] — У вёску я не пайду.., а падшукаць новую кватэру можна... Чарот. Падшукалі лесарубы Кут у лесе, сэрцу любы, Слаўны кут лясны. Стаўце буданы! Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)