to put emphasis — кла́сьці на́ціск (на ва́жныя сло́вы ці фра́зы), гавары́ць з пры́ціскам
2) зна́чаньне, значэ́ньне n.
to lay emphasis on something — надава́ць чаму́ зна́чаньне, падкрэ́сьліваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
auseinánder sétzen
1.
vt
1) расса́джваць
2) растлума́чваць
2.
(sich):
sich mit j-m ~ sétzen — гавары́ць, спрача́цца (з кім-н.)
sich mit éiner Fráge ~ sétzen — абмярко́ўваць яко́е-н. пыта́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
náchreden
1.
vt (j-m)
1) паўтара́ць (што-н. услед за кім-н.)
2) гавары́ць (што-н. дрэнна пра каго-н.)
2.
vi (j-m) паўтара́ць (чые-н.) сло́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hoch
I
n -s, -s сла́ва, ура́ (прывітальны выгук); тост
ein ~ auf j-n áusbringen* — гавары́ць тост за каго́-н.
II
n -s, -s зо́на высо́кага паве́транага ці́ску; антыцыкло́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
méngen
1.
vt зме́шваць, пераме́шваць, зблы́тваць
zu éinem Teig ~ — замясі́ць це́ста
eins ins ándere ~ — гавары́ць блы́тана
2.
(sich) уме́швацца
sich in j-s Ángelegenheiten ~ — уме́швацца ў чые́-н. спра́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ама́тарм
1. (ахвотнік да чаго-н) Líebhaber m -s, -; Freund m -(e)s, -e;
ама́тар му́зыкі́ Musíkliebhaber m -s, -;
ён не ама́тар гавары́цьразм er ist nicht gesprächig; er ist máulfaul;
2. (непрафесіянал) Amateur [-´tø:r] m -s, -e; Bástler m -s, -;
актор-ама́тар Láienspieler m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Браха́ць ’гаварыць няпраўду; гаўкаць’. Ст.-рус., ст.-слав.брехати ’гаўкаць’, рус.бреха́ть, укр.бреха́ти, польск.brzechać ’тс’, славац.brechať ’тс’, балг.брехам ’сапці; рассмяяцца’, серб.-харв.брѐхати, ’сапці, кашляць’ і г. д. Слав.brechati (можа, гукапераймальнае). Лічаць роднасным з лат.brèkt ’крычаць, плакаць’, ст.-в.-ням.braht ’шум’, англ. (to) bark ’гаўкаць’ і г. д. Бернекер, 83–84; Праабражэнскі, 1, 45; Фасмер, 1, 213; БЕР, 1, 78; Махэк₂, 66.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́вет ’вылік, выключэнні’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус.вывѣтъ ’выключэнне’ (з XV ст.). Корань той жа, што і ў савет, рус.ответ і інш.; параўн. ст.-рус.вѣтъ ’рада, дагавор’ (Фасмер, 2, 367), на думку Мельнічука (Восточносл. и общ. яз., 109), вытворнае ад *větiti ’гаварыць’, для якога было характэрным першапачатковае значэнне ’адзначаць галінкай, выключаць’ (прасл.větь ’галінка’), тады вывет ’абмежаванне’, параўн. у Зізанія ц.-слав.извѣтъ, перакладзенае ст.-бел.вымовка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жмі́ндзіць ’есці’ (гродз., Сцяц.), ’пляткарыць’ (лях., Янк. Мат., 123), ’муштраваць’ (клец., Жыв. сл., 180), жмі́ндыць ’плявузгаць’ (бялын., Яўс.). Укр.жміндати ’скнарнічаць’. Утворана ад дзеяслоўнага кораня žьm‑ (жаць2) з экспрэсіўным суфіксам ‑i‑nd‑a/i‑. Як і іншыя словы з гэтым коранем, развівае першаснае значэнне ’сціскваць’: ’гаварыць невыразна, сціскваючы рот’, ’пляткарыць, плявузгаць, нудна паўтараць, муштраваць’, ’есці жвякаючы, чмякаючы’; ’скнарнічаць’, ’прыціскацца’. Апошняе не адлюстравана ў запісах, аднак фіксуецца ў вытворным назоўніку жмінда.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скарані́ць ‘абняславіць’ (глыб., чэрв., карэліц., слонім., Сл. ПЗБ), скара́ніць ‘тс’ (карэліц., Весці АН БССР, 1969, 4, 131). Арашонкава і інш. (там жа) параўноўваюць з літ.ker̃noti ‘сварыцца, лаяць’, што не зусім добра дапасуецца фанетычна. У якасці крыніцы магло б разглядацца яшчэ ўсх.-літ.kìrinti ‘дражніць, гаварыць з’едліва’, лат.karinât ‘дражніць, злаваць’, роднасныя карыць (гл.), гл. Фрэнкель, 644. Сюды ж і скарані́шчыць ‘тс’, ‘аблаяць, зняславіць’ (Сцяшк. Сл.), якое было скантамінавана са знішчыць.