Verbum

анлайнавы слоўнік

shop¹ [ʃɒp] n.

1. магазі́н, кра́ма;

a shop window вітры́на;

a multiple shop; магазі́н з філія́ламі;

a residential shop кра́ма з жылы́м памяшка́ннем (для ўладальніка)

2. майстэ́рня, цэх (на заводзе);

a closed shop прадпрые́мства, яко́е прыма́е на пра́цу то́лькі чле́наў прафсаю́за

♦

set up shop распача́ць спра́ву;

talk shop гавары́ць пра службо́выя спра́вы (у гасцях)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Толк ’сэнс, значэнне, сутнасць’, ’кемнасць’, ’карысць’ (ТСБМ, Сцяшк., Вруб.), ’сэнс, лад, парадак’ (Касп., Бяльк., Федар. 4, Некр. і Байк.), ’карысць, сэнс’ (ТС, Сл. ПЗБ), ’розум, развага’ (Ян.): стары воўк знае толк (Пятк. 2; брасл., Рабк.), тоўк ’карысць, сэнс, парадак’ (Бяльк.; воран., Сл. ПЗБ), ’розум, сэнс’, таўко́вы ’разумны’ (Пятк. 2), ст.-бел. толкъ ’размова’ (XV ст., КГС). Укр. дыял. товк ’глузд, розум’, толк, то́лок ’тс’, рус. толк ’думка, развага, тлумачэнне’, польск. дыял. tołk ’розум, сэнс, логіка’, чэш. tolk ’сэнс, значэнне’; ст.-слав. тлъкъ ’перакладчык; тлумачэнне’, сюды ж талкаваць (гл.), параўн. укр. дыял. товкува́ти ’высвятляць, гаварыць’, рус. толкова́ть ’тлумачыць, даводзіць, гаварыць’, макед. толкува ’тлумачыць, разгадваць’, балг. тълку́вам ’тс’. З прасл. *tъlkъ ’думка, тлумачэнне’, узводзяць да і.-е. *tolk^u̯‑ казаць, выкладаць’. Роднаснае да ст.-ірл. ad‑tluch‑ ’дзякаваць’, to‑tluch‑ ’прасіць’ (ЕСУМ, 5, 587; Фасмер, 4, 71; Чарных, 2, 248). Адсутнасць пераходу л > ў у літаратурнай мове і некаторых гаворках тлумачаць пазнейшым (XVIII–XIX стст.) аднаўленнем л па ўзору рус. толк (Векслер, Гіст. 125).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

emphasis

[ˈemfəsɪs]

n., pl. -ses

1) на́ціск -у m.; пры́ціск -у m.; сі́ла f.

to put emphasis — кла́сьці на́ціск (на ва́жныя сло́вы ці фра́зы), гавары́ць з пры́ціскам

2) зна́чаньне, значэ́ньне n.

to lay emphasis on something — надава́ць чаму́ зна́чаньне, падкрэ́сьліваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ама́тар м.

1. (ахвотнік да чаго-н.) Líebhaber m -s, -; Freund m -(e)s, -e;

ама́тар му́зыкі Musíkliebhaber m -s, -;

ён не ама́тар гавары́ць разм. er ist nicht gesprächig; er ist máulfaul;

2. (не прафесіянал) Amateur [-´tø:r] m -s, -e; Bástler m -s, -;

акто́р-ама́тар Láienspieler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Hoch

n -s, -s сла́ва, ура́ (прывітальны выгук); тост

ein ~ auf j-n áusbringen* — гавары́ць тост за каго́-н.

n -s, -s зо́на высо́кага паве́транага ці́ску; антыцыкло́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

méngen

vt зме́шваць, пераме́шваць, зблы́тваць

zu éinem Teig ~ — замясі́ць це́ста

eins ins ándere ~ — гавары́ць блы́тана

(sich) уме́швацца

sich in j-s Ángelegenheiten ~ — уме́швацца ў чые́-н. спра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

náchreden

vt (j-m)

1) паўтара́ць (што-н. услед за кім-н.)

2) гавары́ць (што-н. дрэнна пра каго-н.)

vi (j-m) паўтара́ць (чые-н.) сло́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

auseinánder sétzen

1) расса́джваць

2) растлума́чваць

(sich):

sich mit j-m ~ sétzen — гавары́ць, спрача́цца (з кім-н.)

sich mit éiner Fráge ~ sétzen — абмярко́ўваць яко́е-н. пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Браха́ць ’гаварыць няпраўду; гаўкаць’. Ст.-рус., ст.-слав. брехати ’гаўкаць’, рус. бреха́ть, укр. бреха́ти, польск. brzechać ’тс’, славац. brechať ’тс’, балг. брехам ’сапці; рассмяяцца’, серб.-харв. брѐхати, ’сапці, кашляць’ і г. д. Слав. brechati (можа, гукапераймальнае). Лічаць роднасным з лат. brèkt ’крычаць, плакаць’, ст.-в.-ням. braht ’шум’, англ. (to) bark ’гаўкаць’ і г. д. Бернекер, 83–84; Праабражэнскі, 1, 45; Фасмер, 1, 213; БЕР, 1, 78; Махэк₂, 66.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́вет ’вылік, выключэнні’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус. вывѣтъ ’выключэнне’ (з XV ст.). Корань той жа, што і ў савет, рус. ответ і інш.; параўн. ст.-рус. вѣтъ ’рада, дагавор’ (Фасмер, 2, 367), на думку Мельнічука (Восточносл. и общ. яз., 109), вытворнае ад *větiti ’гаварыць’, для якога было характэрным першапачатковае значэнне ’адзначаць галінкай, выключаць’ (прасл. větь ’галінка’), тады вывет ’абмежаванне’, параўн. у Зізанія ц.-слав. извѣтъ, перакладзенае ст.-бел. вымовка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)