фераспла́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Той, хто займаецца вырабам ферасплаваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філакарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца філакартыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філумені́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца філуменіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хабарадава́льнік, ‑а, м.

Той, хто дае хабар каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хронаметражы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто вядзе хронаметраж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягле́ц, ‑ляца, м.

Гіст. Той, хто падвяргаўся абкладанню цяглом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалавекалю́бец, ‑бца, м.

Кніжн. Той, хто любіць людзей; гуманіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрававяшча́льнік, ‑а, м.

Той, хто мае здольнасць да чэрававяшчання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабрадзе́й, -дзе́я, мн. -дзе́і, -дзе́яў, м.

Той, хто робіць дабро, дапамагае, аказвае паслугу каму-н.

На словах д., а на справе ліхадзей (з нар.).

|| ж. дабрадзе́йка, -і, ДМ -дзе́йцы, мн. -і, -дзе́ек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дармае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто не працуе, а жыве на чужыя сродкі; лайдак, гультай.

|| ж. дармае́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. дармае́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)