Verbum

замані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак., каго (што).

1. Прывабліваючы чым-н., прымусіць прыйсці куды-н., апынуцца дзе-н.

З. ваўка ў пастку.

2. Прывабіць, зачараваць.

Нас там заманіла прырода.

|| незак. зама́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

заса́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Скрытае размяшчэнне каго-, чаго-н. з мэтай нечаканага нападу на праціўніка.

Танк у засадзе.

Ляжаць у засадзе.

2. Атрад войск, так размешчаны.

Моцная з.

|| прым. заса́дны, -ая, -ае.

з’езд¹, -а/-у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. -у, гл. з’ехацца.

2. -а. Сход прадстаўнікоў якіх-н. вялікіх арганізацый, груп насельніцтва і пад.

З. славістаў.

|| прым. з’е́здаўскі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).

зна́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак., кім-чым, як хто-што або ў якасці каго-чаго (афіц.).

Быць запісаным дзе-н., лічыцца, называцца.

З. ў спісе.

Ён у нас значыцца ў якасці кансультанта (або як кансультант).

абшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Зрабіць вобыск дзе-н., у каго-н.

А. кватэру арыштаванага.

2. што. Шукаючы, агледзець усё старанна.

А. усе кішэні.

А. лес.

|| незак. абшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

пры́гарад, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасёлак, які прымыкае да тэрыторыі вялікага горада.

2. У Старажытнай Русі: горад, падпарадкаваны палітычна і гаспадарча галоўнаму гораду вобласці.

Прыгарады Вялікага Ноўгарада.

|| прым. пры́гарадны, -ая, -ае.

уво́д, -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. увесці.

2. -а. Устройства, месца, праз якое што-н. уваходзіць, устаўляецца; прыёмная частка машыны або ўстаноўкі.

Электрычны ў.

|| прым. уво́дны, -ая, -ае (да 2 знач.).

царава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Тое, што і царстваваць.

2. перан. Вылучацца сярод падобных да сябе якімі-н. якасцямі; першынстваваць дзе-н., сярод каго-, чаго-н.

|| наз. царава́нне, -я, н. (да 1 знач.).