дыскрэцы́йны

(фр. discrétionnaire, ад лац. discretio = адрозненне)

які залежыць ад асабістага меркавання;

д-ая ўлада — права службовай асобы або дзяржаўнага органа дзейнічаць паводле свайго меркавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтакра́тыя

(гр. autokrateia, ад autos = сам + kratos = улада)

форма кіравання, пры якой адной асобе належыць неабмежаваная ўлада ў дзяржаве; самадзяржаўе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыктату́ра

(лац. dictatura)

1) нічым не абмежаваная дзяржаўная ўлада;

2) перан. панаванне, дыктат чаго-н. (напр. д. грошай, д. сумлення).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АДКРЫ́ТАЕ МО́РА,

у міжнародным праве частка Сусв. акіяна па-за межамі тэр. водаў якой-н. дзяржавы. Знаходзіцца ў агульным карыстанні ўсіх краін, на яго не распаўсюджваецца ўлада прыбярэжных дзяржаў, і судны падпарадкоўваюцца толькі краіне, пад сцягам якой яны плаваюць.

т. 1, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

sovereign​2 [ˈsɒvrɪn] adj.

1. вярхо́ўны, вышэ́йшы;

sovereign power вярхо́ўная ўла́да

2. fml суверэ́нны, незале́жны;

become a sovereign state стаць суверэ́ннай дзяржа́вай

3. fml цудо́ўны;

a sovereign remedy эфекты́ўны сро́дак;

a sovereign joke бліску́чы жарт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tyranny

[ˈtɪrəni]

n., pl. -nies

1) тырані́я f., абсалю́тная ўла́да

2) тыра́нства n., паво́дзіны, учы́нкі тыра́на

3) жо́рсткасьць f., дэспаты́зм -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

све́цкі уст

1. (не царкоўны) wéltlich; Láien-; profán;

све́цкая ўла́да wéltliche Macht;

2. (вытанчана выхаваны, які адпавядае патрабаванням свету) mondän, Welt-;

све́цкая жанчы́на Wéltdame f -, -n; Mondäne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абсалюты́зм

(фр. absolutisme, ад лац. absolutus = поўны, неабмежаваны)

форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе; неабмежаваная манархія, самадзяржаўе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

плутакра́тыя

(гр. plutokratia, ад plutos = багацце + kratos = улада)

палітычны лад, у якім дзяржаўная ўлада належыць кучцы самых багатых прадстаўнікоў пануючага класа.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

radziecki

radzieck|i

гіст. савецкі;

władza ~a — савецкая ўлада;

~i ustrój państwowy — савецкі дзяржаўны лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)