Highness [ˈhaɪnəs] n. высо́касць (тытул);

His Highness Prince Leopold Яго высокасць прынц Леапольд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

viscountess [ˌvaɪkaʊnˈtes] n. вікантэ́са (тытул);

Viscount and Viscountess Osborne віко́нт і вікантэ́са О́сбарн

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шах​I м гіст (тытул) Schah m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Dúrchlaucht

f -, -en высок., уст. све́тласць (тытул)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тытулёвы ‘карункавы, цюлевы’ (Сцяшк. Сл.). Няясна; відавочна, ад туль, тулі (гл.), у тым ліку ‘вэлюм’, магчыма, пад уплывам тытул 2 ‘вясельны чын’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ге́рцагства, ‑а, н.

1. Уладанне герцага; дзяржава або вобласць на чале з герцагам.

2. Тытул герцага. Атрымаць герцагства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bestow [bɪˈstəʊ] v. fml (on/upon) прысуджа́ць (званне); прысво́йваць;

bestow a title прысво́йваць ты́тул

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

магі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, якая мае такую ступень.

М. філасофіі.

2. У Сярэднія вякі: кіраўнік духоўна-рыцарскага каталіцкага ордэна.

|| прым. магі́старскі, -ая, -ае.

Магістарская дысертацыя.

М. тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архімандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул ігумена, а таксама асоба, якая носіць гэта званне.

[Грэч. archi — галоўны і mandra — манастыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Miss [mɪs] n.

1. міс;

Miss Smith міс Сміт

2. : Miss England міс Англія (тытул)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)