напало́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Адчуць страх, моцна спалохацца. Напалохацца ваўка. □ Больш за ўсіх напалохаўся пастух Лявон, які чакаў немалой расплаты за такое здарэнне. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піяні́сіма,
Спец.
1. прысл. Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.
2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца вельмі ціха, а таксама само такое выкананне.
[Іт. pianissimo.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́думаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Вынайсці, стварыць; прыдумаць. Выдумаць новую гульню.
2. Прыдумаць што‑н. такое, што не адпавядае рэчаіснасці; схлусіць; нахлусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псо́та, ‑ы, ДМ псоце, ж.
Абл. Шкода, свавольства. — Падумаць толькі! Такое багацце занядбана было. Самае сумнае, што рвалі [яблыкі] зялёнымі. Адна псота толькі была. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падазрава́ць, -раю́, -рае́ш, -рае́; -раём, -раяце́, -раю́ць і -ва́ю, -ва́еш, -ва́е; незак.
1. каго ў чым. Мець падазрэнне на каго-н.
П. каго-н. у крадзяжы.
2. што, аб чым і са злуч. «што». Меркаваць, дапускаць магчымасць чаго-н.
У хворага падазраюць адзёр.
Мы і не падазравалі аб яго існаванні.
Я і не падазраваў, што мяне такое падсцерагала.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парашуты́зм, ‑у, м.
Скачкі з парашутам з самалёта, аэрастата як від спорту. Такое працяглае знаходжанне ў паветры з разгорнутым парашутам адзначаецца ў гісторыі парашутызму ўпершыню. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іме́нне, ‑я, н.
Абл. Імя, мянушка, прозвішча. — Прозвішча ў яго было Лубнеўскі. А Парыпанам звалі яго.. — Яна [Грасыльда] падумала. — Мусіць, сам ён сабе такое іменне даў... Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жэстыкуля́цыя, ‑і, ж.
Карыстанне жэстамі (у 1 знач.). Па жэстыкуляцыі, па артыстычнай позе можна было меркаваць, што такое публічнае чытанне вельмі падабалася і самому аўтару. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цудатво́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які творыць, робіць цуды (у 1 знач.). Цудатворны абраз.
2. Кніжн. Які робіць што‑н. незвычайнае, такое, што выклікае здзіўленне. Цудатворны ўплыў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Відныня, выдныня́ ’святло, наяўнасць дастатковага асвятлення’ (Клім.). Утворана ад прыметніка vidьnъ і абстрактнага суф. ‑ыня < ‑ynʼi; параўн. такое ж утварэнне драг. тыплыне́ ’цёпла, цёплае надвор’е’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)