reunion

[,ri:ˈju:njən]

n.

1) тавары́ская сустрэ́ча, збо́рка f., зьезд -у m.

the reunion of parted friends — сустрэ́ча ко́лішніх сябро́ў

family reunion — сустрэ́ча ўсяе́ сям’і́

2) узьядна́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inner

[ˈɪnər]

1.

adj.

1) унутраны́, нутраны́, сярэ́дні

2) глыбо́ка асабі́сты, патае́мны, запаве́тны, інты́мны (пра ду́мкі)

inner circle — найбліжэ́йшае ко́ла (сябро́ў, аднаду́мцаў)

2.

n.

нутро́ n., сярэ́дзіна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гагата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; незак.

1. Абзывацца крыкам, падобным на гукі «га-га-га» (пра гусей). Назаўтра раніцай хлопчык прачнуўся ад шуму: на дварэ моцна гагаталі гусі, спалохана кудахталі куры. Ваданосаў.

2. Разм. Моцна, нястрымана смяяцца; рагатаць. — Эй, вы, слухайце! — крыкнуў Янка Тукала, зварачаючыся да сяброў і стараючыся іх перакрычаць. — Што вы гагочаце? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Calles antiquos serves veteres et amicos

Беражы старыя сцежкі і старых сяброў.

Береги старые тропинки и старых друзей.

бел. Даражэй адзін стары друг, як новых двух. Новых сяброў на­жывай, але і старых не забывай.

рус. Новых друзей наживай, а старых не теряй. Старый друг лучше новых двух. Друга ищи, а найдёшь ‒ береги. Своих друзей наживай, а отцовских не утрачивай.

фр. Les vieilles amitiés ne se remplacent pas (Старая дружба не заменяется).

англ. Old friends and old wine are best (Лучше всего старые друзья и старое вино).

нем. Die alten Freunde sind die besten (Старые друзья самые лучшие). Ein alter Freund ist zwei neue wert (Старый друг стоит двух новых).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

society [səˈsaɪəti] n.

1. грама́дства

2. тавары́ства, супо́лка;

a drama society драматы́чны гурто́к;

a sports society спарты́ўнае тавары́ства

3. свет, све́цкія ко́лы;

a society womаn све́цкая да́ма

4. fml кампа́нія;

in the society of one’s friends у кампа́ніі сваі́х сябро́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чацвёра, -вяры́х, -вяры́м, -вяры́мі, ліч. зб.

Чатыры.

Ужыв.:

а) з назоўнікамі мужчынскага і агульнага роду, якія абазначаюць асоб.

Ч. сяброў.

Ч. сірот;

б) без назоўнікаў, калі абазначаюць асоб мужчынскага і жаночага полу ў адзінстве.

Ч. ўжо адправіліся ў дарогу.

Ч. прапанавалі сваю дапамогу;

в) з назоўнікамі, якія абазначаюць маладых істот.

Ч. ягнят.

Ч. лісянят;

г) з назоўнікамі, якія ўжываюцца толькі ў мн. л. або якія абазначаюць парныя прадметы.

Ч. сутак.

Ч. саней.

Ч. нажніц.

Ч. шкарпэтак;

д) з асабовымі займеннікамі ў мн. л.

Іх было ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакара́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Падвергнуць пакаранню. Пакараць за злачынства. Пакараць за правіннасць. □ А калі б я парушыў прысягу, Гнеў сяброў хай мяне не міне, Хай ад рук партызанаў я лягу, Пакарайце за здраду мяне. Астрэйка. Гітлераўцы кінулі .. [сястру Рэмарка] у турму і праз некаторы час пакаралі смерцю. «ЛіМ».

пакара́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пакарыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апла́каць, аплачу, аплачаш, аплача; зак., каго-што.

Наплакацца з выпадку чыёй‑н. смерці, страты чаго‑н. Тысячы матак аплакалі ўсё: тугу і голад, пакуты і смерць сяброў. Брыль. // перан. Адчуць і выказаць сваё гора, смутак з выпадку якога‑н. няшчасця. Перш чым Максім Багдановіч аплача ў вершы «Слуцкія ткачыхі» трагедыю прыгонных беларускіх дзяўчат.., слуцкія паясы апіша Адам Міцкевіч. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохно́гі, ‑ая, ‑ае.

1. На чатырох нагах, ножках. Сабака-важак быў большы за ўсіх. Тынэлькут узяў з нартаў мёрзлую рыбу і пачаў частаваць сваіх чатырохногіх сяброў. Бяганская.

2. у знач. наз. чатырохно́гае, ‑ногага, н. Усякая жывёліна, якая ходзіць на чатырох нагах. З прыходам вясны грамадскае жыццё і барадатых, і безбародых, і двухногіх, і чатырохногіх.. надта ажывілася. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхісну́ць сов.

1. откачну́ть, отклони́ть;

а. ма́ятнік — откачну́ть ма́ятник;

2. перен. (вселить неприязнь к кому-, чему-л.) оттолкну́ть; отшатну́ть;

яго́ паво́дзіны ~ну́лі сябро́ў — его́ поведе́ние оттолкну́ло друзе́й;

3. безл., перен. оттолкну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)