кантрыбу́цыя, ‑і, ж.

Грашовая сума, якая паводле мірнага дагавору выплачваецца дзяржаве-пераможцы пераможанай дзяржавай. Мір без анексій і кантрыбуцый. // Грашовыя або натуральныя паборы, якія збіраюцца чужаземным войскам з насельніцтва захопленай ім тэрыторыі.

[Лац. contributio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазыко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пазыкі (у 1 знач.). Пазыковая аперацыя.

2. Які звязаны з выдачай пазыкі (у 2 знач.). Пазыковы банк.

3. Узяты або дадзены ў доўг. Пазыковая сума.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chicken feed

1) корм для курэ́й

2) Sl. нязна́чная су́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Minimálbetrag

m -(e)s, -beträge міні- ма́льная су́ма, мі́німум

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

амартызацы́йны эк Amortisatións-;

амартызацы́йная вы́плата Amortisatiónszahlung f;

амартызацы́йныя адлічэ́нні Amortisatiónsabführung f;

су́ма амартызацы́йных адлічэ́нняў Amortisatiónsbetrag m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зберажэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зберагаць — зберагчы.

2. звычайна мн. (зберажэ́нні, ‑яў). Сабраная ў запас сума грошай. Мажэйка аддаў на дом усе свае зберажэнні, узяў яшчэ і крэдыт у банку. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаце́ж, ‑цяжу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.

2. Сума, якая павінна быць выплачана.

•••

Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дополу́чка ж., прост.

1. см. дополуче́ние;

2. сущ. (дополученное) даатры́ма́нае, -нага ср.; (о деньгах — обычно) даатры́ма́ная су́ма, даатры́ма́ныя гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расхо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Трата, расходаванне чаго-н.

Р. электраэнергіі.

2. звычайна мн. Сума зрасходаваных грошай; выдаткі.

У наступным месяцы будуць вялікія расходы.

3. Графа ў бухгалтарскіх кнігах для запісу выдаткаў; проціл. прыход.

◊

Вывесці (пусціць, спісаць) у расход (разм.) — знішчыць, расстраляць.

Кішэнныя расходы — дробныя асабістыя расходы.

|| прым. расхо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ryczałt, ~u

м.

1 агульная сума, прызначаная на нейкія акрэсленыя выдаткі;

~em — агулам, цалкам, оптам;

opłacić ~em — аплаціць цалкам, оптам;

ryczałt na koszty zagraniczne — агульная сума замежных расходаў;

ryczałt podatkowy — агульная сума падатковых плацяжоў;

2. дагаворная стаўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)