дамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.

Даць магчымасць вымакнуць да канца, да патрэбнай ступені. Дамачыць лён. Дамачыць лыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

Скончыць шыццё чаго‑н.; давесці шыццё да пэўнай ступені выканання. Дашыць сарочку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уласці́ва, безас. у знач. вык.

Характэрна. Таўлаю, як сапраўднаму паэту, было ў вышэйшай ступені ўласціва мысліць вобразамі. Клышка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фот, ‑а, М фоце, м.

У фізіцы — адзінка вымярэння шчыльнасці светлавога патоку або ступені асветленасці якой‑н. паверхні.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабгара́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць і паабга́рваць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ае; -аем, -аеце, -аюць; зак.

Абгарэць у нейкай ступені.

Дрэвы месцамі паабгаралі (і паабгарвалі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дактара́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая залічана ў дактарантуру для падрыхтоўкі дысертацыі на саісканне вучонай ступені доктара навук.

|| ж. дактара́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дактара́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тана́льнасць, -і, ж. (спец.).

1. Вышыня гукаў ладу, якая вызначаецца становішчам галоўнага тону (першай ступені гамы).

2. Асноўны колер, каларыт, спалучэнне тонаў у карціне.

3. перан. Асноўная эмацыянальная настроенасць у мастацкім творы.

Лірычная т. паэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

motivated [ˈməʊtɪveɪtɪd] adj. матывава́ны;

pollitically/financially motivated паліты́чна/фіна́нсава матывава́ны;

highly motivated матывава́ны ў высо́кай ступе́ні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кансерватызм,

захаванне пэўнай ступені ўстойлівасці біялагічнай сістэмы ў нязменным стане.

т. 7, с. 591

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

біквадра́тны

(ад бі- + квадратны)

чацвёртай ступені;

б-ае ўраўненне — прыватны выпадак ураўнення чацвёртай ступені, рашэнне якога зводзіцца да рашэння квадратнага ўраўнення падстаноўкай y = x​2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)