гарачаўстойлівы сплаў хрому і нікелю, які выкарыстоўваецца для вырабу награвальных прыбораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Лату́нь ’сплаў медзі з цынкам’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы, у якой у XVIII ст. з новав.-ням.Latûn або з с.-н.-ням.laton або з італ.lattone < latta ’бляха’ (Праабражэнскі, 1, 437; Фасмер, 2, 465; КЭСРЯ, 234). Расянен (Зб. Попе, 156) выводзіць рус.латунь з цюрк.*altuń.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
алфе́р
[ад ал(юміній) + лац. Ferrum = жалеза]
магнітна-мяккі сплаў жалеза і алюмінію.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лату́нь
(ням. Latun)
сплаў медзі з цынкам, часам з прымессю волава, алюмінію, марганцу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
магна́лій
[ад магн(ій) + ал(юмін)ій]
сплаў магнію з алюмініем, які валодае высокай каразійнай стойкасцю і высокай пластычнасцю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нітрало́й
(ад нітра- + англ. alloy = прымесь, сплаў)
канструкцыйная сталь, якая змяшчае нітрыдаўтваральныя элементы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Kompositión
f -, -en
1) кампазі́цыя
2) музы́чны твор
3) хім. су́месь, склад
4) тэх.сплаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Біндзю́га ’край зямлі непасрэдна над возерам ці над рэчкай’ (Мат. Гродз., Сцяшк. МГ). Здаецца (параўн. і геаграфію слова), запазычанне з польск.binduga ’месца каля ракі, дзе кладуць лес на сплаў’ (а гэта, як мяркуе Брукнер, 27, можа быць звязана з рус.бендюга, биндюга, бендюжник). Параўн. ст.-бел.бендюга ’месца сплаву лесу’ (Булыка, Запазыч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лю́таваць ’праяўляць жорсткасць’, ’праяўляцца з вельмі вялікай сілай’ (ТСБМ, Др.-Падб., Гарэц., Растарг.). Да лю́ты (гл.).
Лютава́ць ’паяць’ (нясв., дзярж., Нар. словатв.). З польск.lutować ’тс’, якое з с.-в.-ням.loeten, ням.löten < с.-в.-ням.lōt, сілезск.lutt, ням.Lot ’сплаў металаў, які служыць для іх спайкі’ (Слаўскі, 4, 390). Гл. таксама літава́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
купферштэ́йн
(ням. Kupferstein, ад Kupfer = медзь + Stein = камень)
сплаў сярністага жалеза і сярністай медзі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)