спла́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спла́ў спла́вы
Р. спла́ву спла́ваў
Д. спла́ву спла́вам
В. спла́ў спла́вы
Т. спла́вам спла́вамі
М. спла́ве спла́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сплаў² гл. сплавіць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплаў¹, спла́ву, мн. спла́вы, спла́ваў, м.

Сумесь, злучэнне двух або некалькіх плаўкіх цел (звычайна металаў).

С. медзі з нікелем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплаў I (род. спла́ву) м., прям., перен. сплав;

с. мета́лаў — сплав мета́ллов;

с. ду́мкі і пачуцця́ — сплав мы́сли и чу́вства

сплаў II (род. спла́ву) м. (действие) сплав;

с. ле́су — сплав ле́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплаў ​1, сплаву, м.

Сумесь, злучэнне двух або некалькіх плаўкіх цел (звычайна металаў). Лёгкія сплавы. □ Акрамя адлівак з шэрага чыгуну, на некаторых заводах дарэвалюцыйнай Беларусі было асвоена прымітыўным спосабам ліццё медных сплаваў. «Весці». // перан. Злучэнне розных элементаў, частак і пад. чаго‑н. Мова літоўскіх летапісаў з’яўляецца своеасаблівым сплавам старой кніжнай мовы з элементамі жывой беларускай гаворкі. Шакун. [Паэма М. Танка] «Нарач» — смелая спроба зліць у адным сплаве элементы эпасу, лірыкі, драмы. Бярозкін.

сплаў ​2, сплаву, м.

Дзеянне паводле дзеясл. сплаўляць ​2 — сплавіць ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплаў​II м спец (металу) Legíerung f -, -en;

лёгкі сплаў Léichtmetalllegierung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сплаў​I м спец (лесу) Flößen n -s, Flößung f -, Hólzfließerei f -;

шарашо́вы сплаў Hólztrift f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сплаў

1. Багністае, зыбкае балота (Палессе Талст.).

2. Смецце, ламачча на беразе ракі пасля разводдзя (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

спла́віць², спла́ўлю, спла́віш, спла́віць; спла́ўлены; зак.

1. што. Адправіць па цячэнні ракі.

С. лес.

2. перан., каго-што. Пазбавіцца ад каго-, чаго-н. (разм.).

С. непатрэбныя рэчы.

С. няпрошаных гасцей.

|| незак. сплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. сплаў, спла́ву, м. (да 1 знач.).

|| прым. сплаўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

С. лес.

Сплаўная рака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цеплаўсто́йлівы, -ая, -ае.

Якому ўласціва цеплаўстойлівасць.

Ц. сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)