залупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Лупцуючы, давесці да страты прытомнасці або да смерці. Залупцаваць на допыце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некрабіёз

(ад некра- + -біёз)

змены ў клетцы, якія папярэднічаюць яе смерці (некрозу); адміранне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

coroner [ˈkɒrənə] n. сле́дчы, які́ вядзе спра́вы аб гвалто́ўнай або́ рапто́ўнай сме́рці; сле́дчы па асо́ба ва́жных спра́вах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

postúm

a ме́ншы, мало́дшы; наро́джаны пасля́ ба́цькавай сме́рці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лята́льны

(лац. letalis)

мед. які прыводзіць да смерці, смяротны (проціл. вітальны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэаніма́цыя

(лац. reanimatio)

ажыўленне арганізма ў перыяд агоніі і клінічнай смерці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Яма,

старажытнаідыйскі міфалагічны бог смерці.

т. 18, кн. 1, с. 262

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

успе́ние ср., церк.

1. (смерть) смерць, род. сме́рці ж.;

2. (церковный праздник) Прачы́стая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашкляне́лы, ‑ае.

Які стаў падобны на шкло; застылы (пра вочы). Ашклянелыя вочы забітых пазіралі безнадзейнасцю смерці ў далёкае неба. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сарачы́ны ’саракавы дзень пасля чыёй-небудзь смерці’ (ТСБМ, Шат., Ян., Мат. Гом.). Рус. сорочи́ны, укр. сорокови́ни, сорочи́ни ’тс’. Ад со́рак (гл.) (Фасмер, 3, 724).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)