zestawić

зак.

1. саставіць; скласці; злучыць; сабраць;

zestawić krzesła — саставіць (ссунуць) крэслы;

zestawić maszynę — сабраць машыну;

zestawić listę — скласці спіс;

2. супаставіць; параўнаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сочини́ть сов.

1. (составить, сложить) скла́сці; (создать) ствары́ць; (написать) напіса́ць;

2. (выдумать) вы́думаць, прыду́маць; (соврать) схлусі́ць, салга́ць;

3. грам. злучы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скла́дзены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скласці (у 1–6, 8 і 10–13 знач.).

2. у знач. прым. Які мае той ці іншы склад цела. Быў .. [Алесь] сярэдняга росту, але моцна складзены, з кароткай шыяй і магутнымі пукатымі грудзьмі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спланава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

1. Скласці план або праект пабудовы. Спланаваць будынак.

2. Размясціць, пабудаваць паводле плана; адвесці месца для размяшчэння чаго‑н. Спланаваць вуліцу. Спланаваць парк.

3. Скласці план якіх‑н. мерапрыемстваў, развіцця чаго‑н.; арганізаваць (справу, работу і пад.) у адпаведнасці з планам. Спланаваць вясеннія работы. □ Прыйшлі яны [партызаны] ў лагер проста Між соснаў, між кронаў дубовых, І там на карце з бяросты Спланавалі свой бой чарговы. Нядзведскі. Цямнела, а .. [Максім] аставаўся ў канторы з Марголіным, каб спланаваць наступны дзень. Грамовіч. // Намеціць па плану; уключыць у план; запланаваць. Спланаваць на лета паездку на ўзмор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Inventár

[-v-]

n -s, -e інвента́р

ein ~ über etw. (A) áufnehmen* — скла́сці во́піс чаго́-н., інвентарызава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Berícht

m -(e)s, -e дакла́д, справазда́ча; паведамле́нне

~ erstátten — рабі́ць справазда́чу

éinen ~ ábfassen — скла́сці справазда́чу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusarbeiten

1.

vt выпрацо́ўваць (план); вырабля́ць

schríftlich ~ — скла́сці пісьмо́ва

2.

(sich) рабі́ць размі́нку, трэні- рава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flínte

f -, -n стрэ́льба, ружжо́

◊ die ~ ins Korn wérfen* — ≅ пасава́ць пе́рад ця́жкасцямі; скла́сці збро́ю, зда́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Налажы́ць, у выразе: налажы́ць галаво́ю ’панесці смерць, памерці’, параўн.: Баба варажыла, пакуль галавою налажыла (Янк. БП); И коникоў потрацишь, и сам голоўкой наложышь (Шн.), укр. наложи́ти голово́ю, душе́ю ’ахвяраваць жыццём, загубіць жыццё, душу; скласці галаву’, польск. nałożyć głową, zdrowiem, życiem ’заплаціць галавой, здароўем, жыццём’. Развіццё значэння дзеяслова налажы́ць ’накласці’, гл. лажы́ць, праз стадыю ’накласці плату, ахвяру на што-небудзь’, параўн. рус. налог ’падатак’, да ’заплаціць (галавою)’, параўн. тураўск. накла́сці (наложы́ць) голово́ю ’загінуць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

планшэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і планшэт (у 1, 3 знач.). — Добра, заставайся са мной, — сказаў Дулеба да Міколы і дастаў з планшэткі карту. Шчарбатаў. Планшэтку можна было раскласці, як сшытак, а потым скласці назад і зашпіліць на раменьчык. Кудравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)