1. Тонкая, кароткая лінія, рыска (малюнка, чарцяжа, партрэта, карціны і пад.). [Рамір] адбегся ад планшэта, .. шырока ўзмахнуў рукой; Вера ведала, што ён зрабіў першы штрых.Асіпенка.
2.перан. Асобны момант, характэрная рыса, падрабязнасць чаго‑н. Варты ўвагі і некаторыя штрыхі, што характарызуюць паасобныя асаблівасці даўніх народных звычаяў паўночнага Палесся.Ліс.Байку Крапівы жывіла жыццё, канкрэтная рэчаіснасць — яна давала не толькі тэмы, вобразы, але асобныя штрыхі, дэталі.Гілевіч.
[Ням. Strich.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Famíli¦e
f -, -n сям’я́, радзі́на
das liegt in der ~ — гэ́та сяме́йная [фамі́льная] ры́са
éine ~ gründen — заве́сці сям’р
éine ~ háben — мець дзяце́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zaleta
zalet|a
ж. добрая якасць; вартасць; станоўчая рыса; перавага;
wady i ~y — недахопы (хібы) і добрыя якасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Пу́тца ’прывязка ў цэпа’ (ашм., Сл. ПЗБ), путцо ’тс’ (ДАБМ, камет’., 829), пущо ’тс’ (смарг., Сцяшк. Сл.), пу́цца ’тс’ (Бяльк.), пу́тца ’гафтачка’ (Ян.), пу́цца ’пяцелька’ (ветк., Мат. Гом.), ’вешалка (у паліто)’ (Мат. Гом.), параўн. рус.пу́тце, путцо, пу́ца, пуцо ’прывязка ў цэпа; раменьчык на нагах лоўчых птушак’, польск.pętca, pęca ’раменьчык на ножках лоўчага сокала’, ст.-польск.pęczca ’тс’ (XVI ст.), ст.-чэш.putce ’гайданкі’, н.-луж.pyśco ’тс’, харв.puce, мн. л. рыса ’перавязка на ногі авечак, кароў; пяцелька’ (памянш. аjxputo ’пута’, Скок, 3, 65). Гл. пута.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
element[ˈelɪmənt]n.
1. элеме́нт (у розных знач.)
2. (нязначная) ча́стка; кампане́нт; ры́са;
There is an element of truth in his words. У яго словах ёсць доля праўды.
3. асяро́ддзе, акружэ́нне
♦
be in/out of one’s element быць у сваёй/не ў сваёй стыхі́і
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
właściwość
właściwoś|ć
ж. уласцівасць; асаблівасць; характэрная рыса;
~ć gleby — уласцівасць глебы;
~ci terenu — асаблівасці мясцовасці;
~ci charakteru — асаблівасці характару
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
аб’ектыві́зм, ‑у, м.
1. Тое, што і аб’ектыўнасць (у 2 знач).
2. Уяўная аб’ектыўнасць, «беспартыйнасць» у навуцы і мастацтве, за якой хаваецца варожая марксісцка-ленінскай класавай ацэнцы рэчаіснасці буржуазная, ідэалістычная ідэалогія. Асноўная рыса разважанняў аўтара [легальнага марксіста Струвэ], адзначаная з самага пачатку, гэта яго вузкі аб’ектывізм, які абмяжоўваецца доказам немінучасці і неабходнасці працэсу і не імкнецца ўскрываць у кожнай канкрэтнай стадыі гэтага працэсу ўласцівую яму форму класавага антаганізму, — аб’ектывізм, які характарызуе працэс наогул, а не тыя антаганістычныя класы ў паасобку, з барацьбы якіх складваецца працэс.Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
strain3[streɪn]n.
1. спа́дчынная ры́са, схі́льнасць (характару);
There is a strain of weakness in him. Ён слабы чалавек па прыродзе.
2. паро́да, род, від;
a new strain of virus но́вы від ві́руса;
in the same strain у тым жа ду́ху, гумо́ры;
of noble strain высакаро́днага пахо́джання
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
kreska
ж.
1.рыса, рыска; штрых;
2. злучок; працяжнік;
3.перан. выбарчы голас;
przyszła kreska na Matyska — прыйшла і яго чарга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыкме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.
1. Адметная рыса, па якой можна пазнаць каго‑, што‑н., вызначыць што‑н. Па слядах, па безлічы толькі яму [егеру] вядомых адзнак і прыкмет ён мог беспамылкова вызначыць дакладную колькасць кожнага віду дзікіх жывёл на сваім участку.В. Вольскі.Прыкметы падышлі якраз: знарок запушчаная барада, два залатыя зубы.Брыль.[Нася:] — Але калі вельмі хочаш выбраць мяне, дык запомні прыкмету: у маіх валасах будзе белая кветачка.Якімовіч.// Тое, што ўказвае на з’яўленне, наступленне чаго‑н. Сённяшняй раніцай у яго з’явіў ся апетыт — верная прыкмета выздараўлення.Шахавец.Яшчэ з поўдня надвор’е гразілася дажджом. На тое былі ўсе неабходныя прыкметы: душнае сонца, парнасць зямлі, смуга ў паветры.Скрыган.
2. У забабонных уяўленнях — рыса, з’ява, якая прадвяшчае што‑н. Бусел, стораж хаціны, склаў гняздо на страсе тут, нібы даў селяніну ён для шчасця прыкмету.Дубоўка.Павук па промню спускаецца ўніз, верыць хачу я ў старую прыкмету: спускаецца — значыць будзе мне ліст.Барадулін.— Добрая прыкмета! — сказаў стары Банэдык. — Калі дарогу перабег воўк — добра.Чарнышэвіч.
•••
Мець на прыкмецегл. мець.
На прыкмеце (быць)укаго — аб тым, хто (што) з’яўляецца прадметам чыёй‑н. увагі, цікавасці і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)