zasznurować

зак. зашнураваць;

zasznurować usta — набраць вады ў рот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зама́зать сов.

1. зама́заць, мног. пазама́зваць; (оконной замазкой) закітава́ць, мног. пазакіто́ўваць;

2. (запачкать) запэ́цкаць, мног. пазапэ́цкваць, забру́дзіць, мног. пазабру́джваць;

3. перен. зама́заць;

◊

зама́зать глаза́ зама́заць во́чы;

зама́зать рот зама́заць рот;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gargle

[ˈgɑ:rgəl]

1.

v.t.

паласка́ць (го́рла, рот)

2.

n.

паласка́ньне n.; ва́дкасьць для паласка́ньня го́рла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стамато́лаг

(ад гр. stoma, -atos = рот + -лаг)

спецыяліст у галіне стаматалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стаматы́т

(ад гр. stoma, -atos = рот)

запаленне слізістай абалонкі поласці рота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыві́ць, крыўлю́, кры́віш, кры́віць; кры́ўлены; незак., што.

1. Рабіць крывым, перакошаным, выгнутым.

К. абцасы.

2. Перакошваць у грымасе (пра твар, губы, рот і пад.)

К. губы.

◊

Крывіць душой — гаварыць няшчыра, не так, як падказвае сумленне.

|| зак. пакрыві́ць, -крыўлю́, -кры́віш, -кры́віць; -кры́ўлены і скрыві́ць, скрыўлю́, скры́віш, скры́віць; скры́ўлены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм.

1. Пхнуўшы, уціснуць, засунуць што‑н., упіхнуць каго‑н. куды‑н. Фішар з падкрэсленай абыякавасцю запхнуў за пазуху кніжку. Быкаў. Арыштаваных запхнулі ў машыны. Няхай.

2. Заткнуць рот, закрыць якую‑н. адтуліну. [Грэт] пачала вырывацца, плакаць, крычаць, але ёй запхнулі рот. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напо́ўніцу, прысл.

Разм. На поўны рот, прагна (есці). А потым як бульба спячэцца, здаволены [верасень], дзьмухае, студзіць і есць напоўніцу... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ркі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Макрота; харкавінне. [Стараста Сівілей] курыў і зацягваўся на поўны рот, выплёўваў харкі і быў заўсёды злы. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

knébeln

vt

1) звя́зваць, ско́ўваць (ініцыятыву)

2) затыка́ць рот (кляпам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)