вострае неінфекцыйнае захворванне маладняку с.-г. жывёлы. Характарызуецца парушэннямі абмену рэчываў, функцыян.і марфал. зменамі міякарда і шкілетных мышцаў, рэзкай бледнасцю мышачнай і інш. тканак. Часцей бывае ў цялят і ягнят, радзей — у парасят, пушных звяроў і птушак. Прычына беламышачнай хваробы ў аднастайным і непаўнацэнным кармленні, асабліва матак. Пашырана ў мясцовасцях, дзе кармы бедныя бялкамі, фосфарам, мікраэлементамі і вітамінамі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
іне́рцыя
(лац. inertia = нерухомасць, бяздзейнасць)
1) уласцівасць цела захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя прычына не выведзе яго з гэтага стану;
2) перан. вяласць, бяздзейнасць, коснасць (напр. і. мыслення, і. быту).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Вілю́га1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (Янк. III). Укр.вилюга ’крывізна, згіб, згінанне’, рус.уладз., валаг., кур., арл.вилюга ’крывізна, звіліна’, валаг. ’хітрыкі, выкрутасы, выкручванне’. Магчыма, усх.-слав. інавацыя ад *віль (< віць < viti); параўн. рус.маск., ярасл.вил ’качан капусты’, кур., варон., кастр., валаг.вило́й ’развілісты, закручаны’. Не выключана запазычанне з балт. моў (параўн. літ.vìlti ’ашукваць’, viliū̃gas ’спакуснік’) з аддаленай семантыкай.
Вілю́га2 ’абавязак, прычына’ (КЭС, лаг.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
provocation
[,prɑ:vəˈkeɪʃən]
n.
1) вы́клік -у m.
2) правака́цыя f.
3) прычы́на зло́сьці
Their insulting remarks were provocation — Іхныя абра́зьлівыя заўва́гі былі́ правака́цыяй
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
excuse1[ɪkˈskju:s]n.
1. апраўда́нне; прычы́на;
make excuses апра́ўдвацца
2. (for) выбачэ́нне, прабачэ́нне;
There is no excuse for behaviour like that. Нельга апраўдаць такія паводзіны.
3. падста́ва; зачэ́пка; адгаво́рка;
a lame/feeble excuse неперакана́ўчая адгаво́рка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
seed1[si:d]n.
1. се́мя; насе́нне; зе́рне;
the seeds of smth. крыні́ца, прычы́на, пача́так чаго́-н.
2.bibl. дзе́ці, нашча́дкі
♦
go/run to seed апуска́цца; занядба́ць сябе́;
sow the seeds of strife се́яць разла́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аге́нт1, ‑а, М ‑нце, м.
1. Прадстаўнік арганізацыі, установы, які выконвае службовыя, дзелавыя даручэнні. Агент па забеспячэнню. Страхавы агент.
2. Асоба, якая з’яўляецца стаўленікам каго‑н., служыць чыім‑н. інтарэсам. Агенты імперыялізму.
3. Сакрэтны супрацоўнік разведкі якой‑н. дзяржавы; шпіён. Атраду таварыша Андрэя даручана ўстанавіць, ці не з’яўляецца гэты «бацька Рудольф» агентам гестапа.Мікуліч.
[Ад лац. agens, agentis — дзейны.]
аге́нт2, ‑а, М ‑нце, м.
Кніжн.Прычына, якая выклікае тыя або іншыя з’явы ў прыродзе. Мікробы, вірусы — інфекцыйныя агенты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГІПЕРНЕФРО́МА
(ад гіпер... + нефр... + ...ома),
гіпернефроідны рак, пухліна Гравіца, злаякасная пухліна ныркі, што развіваецца з клетак кары наднырачнікаў ці з эпітэлію нырачных канальцаў. Апісана ням. патолагам П.А.Гравіцам у 1883. Найчасцей бывае ў мужчын. Прычына хваробы невядомая (магчыма, запаленчыя працэсы, траўмы, радыеактыўныя рэчывы). Прыкметы гіпернефромы на ранняй стадыі (т. наз. «малыя» сімптомы): умераныя болі ў паясніцы і ў падрабрынні, павышаны артэрыяльны ціск, мікрагематурыя, пратэінурыя, поліцытэмія. Лячэнне хірургічнае.