Панегі́рык ’у Старажытнай Грэцыі і Рыме — надмагільная пахавальная прамова, якая ўслаўляе подзвігі памёршага; празмерна хвалебны водзыў аб кім-, чым-н.’ (ТСБМ). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 75), з рус. панеги́рик ’тс’, дзе праз польск. panegiryk з лац. panēgyricus < грэч. πανηγυρικός: πανήγυριθ ’усеагульны народны сход’ (гл. Фасмер, 3, 197).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
afterdinner
[ˈæftər,dɪnər]
adj.
паабе́дні, пасьля́ абе́ду
an afterdinner speech — паабе́дняя прамо́ва
afterdinner coffee — паабе́дняя ка́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прывіта́льны Begrüßungs-, Gruß-; Willkómmens-;
прывіта́льная прамо́ва Grúßansprache f -, -n, Begrüßungsansprache f;
прывіта́льная тэлегра́ма Grúßtelegramm n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Gedächtnisrede
f -, -n прамо́ва, прысве́чаная па́мяці каго́-н. ці чаго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Inaugurálrede
f -, -n усту́пнае сло́ва; прамо́ва з наго́ды ўступле́ння на паса́ду
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
экспро́мт
(лац. expromtus = гатовы)
невялікі верш, музычны твор, кароткая прамова, створаныя адразу, у момант выканання.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
па́лкі I стра́стный, пы́лкий, пла́менный, горя́чий;
~кая прамо́ва — стра́стная (пы́лкая, пла́менная) речь;
~кае сэ́рца — горя́чее (пы́лкое) се́рдце
па́лкі II (дающий много тепла) то́пкий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
экспро́мт, ‑а, М ‑мце, м.
1. Верш, музычны твор і пад., створаныя адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі; прамова, трапны адказ, сказаныя без папярэдняга абдумвання. [Я. Колас] перасягаў маладзейшых і ў жартах, і ў экспромтах, і ва ўдалых тостах. Лужанін.
2. Спец. Невялікі музычны твор, напісаны ў свабоднай форме. Экспромт Рахманінава.
[Ад лац. expromptus — гатовы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ара́тар ’прамоўца’ (БРС), араце́я ’прамова’ (Шпіл.). Фіксуецца ўжо ў XVII ст. (Гіст. мовы, 1, 298; Гіст. лекс., 107, 110: ораторъ, орація). Польск. orator фіксуецца з гэтага ж часу; рус. оратор — з XVIII ст. Беларускае слова з лац. orator, oratio ’тс’ (Юргелевіч, Курс, 118). Фасмер, 3, 148. Параўн. Курс суч., 170.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stirring
[ˈstɜ:rɪŋ]
adj.
1) сумятлі́вы, дзе́йны
stirring times — сумятлі́выя часы́
2) натхня́льны
stirring speech — натхня́льная прамо́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)