łakomy

1. пражэрлівы;

2. прагны, сквапны;

łakomy kąsek — смачны кавалак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hungry​2 [ˈhʌŋgri] adj.

1. гало́дны

2. (for) які́ прагне/мо́цна жада́е (чаго-н.);

hungry for knowledge які́ прагне ве́даў;

hungry for money пра́гны да гро́шай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dreszczyk :

historia z ~iem — жудасная гісторыя;

żadny ~u — прагны моцных адчуванняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gíerig

a (nach D, auf A) пра́гны, сква́пны (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kníckrig, kníckerig

1.

a разм. скупы́, пра́гны, сква́пны

2.

adv ску́па

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

voracious [vəˈreɪʃəs] adj.

1. fml пражэ́рлівы; ненае́дны, ненасы́тны;

a voracious eater абжо́ра;

a voracious appetitie во́ўчы апеты́т

2. прагаві́ты, пра́гны;

a voracious reader чалаве́к, які́ чытае запо́ем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скары́ць, скару, скорыш, скорыць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і пакарыць ​1. Але парода вольны дух Скарыць не здолеў вораг прагны. Крапіва. А мяне перш, за ўсё скарыла душэўная прыгажосць гэтага чалавека. Васілевіч. [Артыст] сказаў два-тры кампліменты дзяўчатам і канчаткова скарыў іх сэрцы. Асіпенка. [Каваль:] — Скарыць Падунскія парогі — гэта справа нялёгкая. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зы́зма ’прагны чалавек’ (паст., Сл. паўн.-зах.), зызмар ’скупы чалавек’ (Мат. Маг.). Параўн. славен. zízati ’ссаць (грудзі) ’. З суфіксам ‑ма ўтвараецца назоўнік ад дзеяслова са значэннем ’суб’ект дзеяння’ (жужма ’насякомае’, дуйма ’мяцеліца’, Сцяцко, Афікс. наз., 54), але зыходная аснова няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

open-mouthed

[,oʊpənˈmaʊðd]

adj.

1) з разя́ўленым ро́там (ад зьдзіўле́ньня)

2) хці́вы, пра́гны, сква́пны; пражэ́рлівы

3) з шыро́кім го́рлам (збано́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скна́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Надзвычай скупы, прагны (пра чалавека). Гарэла мука, чай, тытунь — усё тое, над чым яшчэ ўчора калаціўся скнарлівы Кід і што так патрэбна было бедным чукоцкім ярангам. Бяганская. // Уласцівы скупому чалавеку. Па беражліваму, нават скнарліваму характару .. [гаспадыні] я добра ведаў, што адна з .. [шаф] была завалена атопкамі чаравікаў, дзіравых валёнак, рознай абутковай старызнай. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)