дваі́ць, дваю́, дво́іш, дво́іць; незак., што.

1. Паўторна ўзорваць, пераворваць.

Д. поле.

2. Падзяляць на дзве часткі (спец.).

Д. скуры.

|| зак. падво́іць, -во́ю, -во́іш, -во́іць; -во́ены.

|| наз. двае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

airfield

[ˈerfi:ld]

n.

лётнішча, лётнае по́ле n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дасе́яць сов.

1. досе́ять;

д. авёс — досе́ять овёс;

д. яраво́е по́ле — досе́ять ярово́е по́ле;

2. (кончить просеивать) досе́ять;

д. муку́ — досе́ять муку́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

засе́яць сов., с.-х.

1. засе́ять; обсемени́ть;

з. по́ле — засе́ять (обсемени́ть) по́ле;

2. нача́ть сев;

мы сёння ~се́ялі — мы сего́дня на́чали сев

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

querfeldéin

adv напрасткі́, це́раз по́ле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

угоня́ть​I несов.

1. гнаць; (выгонять) выганя́ць; (отгонять) адганя́ць; (загонять) заганя́ць;

угоня́ть скот в по́ле гнаць (выганя́ць) жывёлу ў по́ле;

2. (похищать) разг. кра́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

абсемяні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -меніце́, -мяня́ць; -нёны; зак., каго-што.

1. Засеяць насеннем.

А. поле.

2. Тое, што і асемяніць (спец.).

|| незак. абсемяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абсемяне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэ́па, -ы, ж.

Караняплод з акруглым коранем светла-жоўтага колеру.

Кармавая р.

|| памянш. рэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. рэ́пны, -ая, -ае і рэ́павы, -ая, -ае.

Рэпнае поле.

Рэпавае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

tunnel vision [ˌtʌnlˈvɪʒn] n.

1. med. рэ́зка зву́жанае по́ле зро́ку

2. ву́зкі кругагля́д, абмежава́насць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

геамагнеты́зм

(ад геа- + магнетызм)

магнітнае поле Зямлі і калязямной касмічнай прасторы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)