палеа́рктыка

(ад палеа- + гр. arktikos = паўночны)

зоагеаграфічная адзінка раянавання сушы ў рангу падцарства (вобласці); палеарктычная вобласць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

northerly [ˈnɔ:ðəli] adj.

1. паўно́чны (пра вецер)

2. паве́рнуты/накірава́ны на по́ўнач;

in a northerly direction на по́ўнач, у паўно́чным напра́мку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

норд-о́ст

(гал. noordost)

1) паўночны ўсход, паўночнаўсходні напрамак;

2) паўночна-ўсходні вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

reindeer [ˈreɪndɪə] n. zool. (pl. reindeer or reindeers) паўно́чны але́нь;

Herds of reindeer graze on the tundra. Статкі аленяў пасвяцца ў тундры.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сі́верны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Паўночны (пра вецер); халодны з рэзкім пранізлівым ветрам (пра пагоду). На дварэ за вугламі па-воўчы скавытаў халодны сіверны вецер. Нікановіч. Пазней.. [Аляксей] бачыў сіверную, віхурную зіму пад Сталінградам у новай танкавай брыгадзе, якая яшчэ не была ў баях. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ся́ўрана ’суха і ветрана (пра надвор’е)’, ся́ўрыць ’сушыць на сцюдзёным ветры’ (Ласт.), сяўрёнка ’мяса, вытрыманае на халодных веснавых вятрах’, сяўрёный ’высіверачы (пра кумпяк, каўбасы, мяса)’ (віц., Нар. лекс.). Да север, сівер (гл.), параўн. рус. северя́к ’сцюдзёны паўночны вецер’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

норд-ве́ст

(гал. noordwest)

1) паўночны захад, паўночна-заходні напрамак;

2) паўночна-заходні вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

по́люс, ‑а, м.

1. Пункт перасячэння з зямной паверхняй уяўнай восі вярчэння Зямлі. Паўночны полюс. // Мясцовасць вакол гэтага пункта. Яшчэ тыдні за два да ад’езду Толева маці пачала збіраць і старанна ўпакоўваць чамаданы, быццам яны адпраўляліся на які Паўночны полюс. Даніленка.

2. Спец. Адзін з двух супрацьлеглых канцоў электрычнага ланцуга. Дадатны полюс. // Адзін з двух супрацьлеглых канцоў магніта або электрамагніта.

3. перан.; звычайна мн. (по́люсы, ‑саў). Што‑н. зусім супрацьлеглае чаму‑н. Міжволі прыгадаўся Іван Леўкін. Дзве славутасці — Леўкін і Задруцкі. Розныя людзі. Розныя душэўныя полюсы. Дадзіёмаў.

•••

Магнітны полюс — пункт зямнога шара, дзе магнітная стрэлка прымае вертыкальнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

northeast

[,nɔrӨˈi:st]

1.

adj.

паўно́чна-ўсхо́дні, паўно́чны ўсхо́д

a northeast wind — паўно́чна-ўсхо́дні ве́цер

2.

n.

а) паўно́чна-ўсхо́дні кіру́нак

б) паўно́чна-ўсхо́дняя ча́стка кра́ю

3.

adv.

1) на паўно́чны ўсхо́д

2) з паўно́чнага ўсхо́ду

3) на паўно́чным усхо́дзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акія́н м., прям., перен. океа́н;

Ці́хі а. — Ти́хий океа́н;

Атланты́чны а. — Атланти́ческий океа́н;

Інды́йскі а. — Инди́йский океа́н;

Паўно́чны Ледаві́ты а. — Се́верный Ледови́тый океа́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)