outrage1 [ˈaʊtreɪdʒ] n.
1. абурэ́нне, гнеў, пачуццё знява́гі
2. парушэ́нне зако́на/прысто́йнасці; ганьбава́нне;
an outrage against humanity злачы́нства су́праць чалаве́цтва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wrongdoing [ˈrɒŋˌdu:ɪŋ] n. fml
1. парушэ́нне (парадку)
2. ке́пскі ўчы́нак, праві́ннасць;
Such wrongdoings should be punished. За такія паводзіны трэба караць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
blithe [blaɪð] adj.
1. (for/of) нядба́лы; бестурбо́тны, бесклапо́тны;
blithe disregard of the rule гру́бае парушэ́нне пра́віла
2. lit. шчаслі́вы, вясёлы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
арытмі́я
(гр. arrythmia)
парушэнне нармальнага рытму сардэчных скарачэнняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бясчы́нства, ‑а, н.
Грубае парушэнне парадку, агульнапрынятых нормаў; вельмі благі, непрыстойны ўчынак. [Скуратовіч:] — Вы думаеце, гэта адно каля нас робіцца такое бясчынства? Вы не чулі, што ў горадзе парабілася? .. Прадразвёрснага камісара ў гэтую самую ноч забілі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыскваліфіка́цыя, ‑і, ж.
Кніжн. Аб’яўленне каго‑н. няздольным або непрыгодным для пэўнай работы, спецыяльнасці; пазбаўленне кваліфікацыі. // Страта кваліфікацыі, умення выконваць пэўную работу. // Пазбаўленне спартсмена або каманды права ўдзельнічаць у спартыўных спаборніцтвах за парушэнне правіл спартыўнай этыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скарыфіка́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Перадпасяўная апрацоўка (парушэнне цэласці абалонкі) насення некаторых раслін, каб паскорыць прарастанне. Скарыфікацыя насення канюшыны.
2. Разразанне глебы для ўзмацнення прыгону паветра ў яе. Скарыфікацыя лугавой дзярніны.
3. Правядзенне насечак на скуры.
[Ад лац. scarificare — падрэзваць, рабіць насечкі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрыўле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрыўляць — скрывіць і стан паводле знач. дзеясл. скрыўляцца — скрывіцца.
2. Скрыўленае месца; згіб, крывізна. Ліквідаваць скрыўленне.
3. перан. Ухіленне. адступленне ад правільнага курсу, парушэнне нормы. Скрыўленне лініі партыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прары́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.
1. гл. прарвацца, прарваць.
2. Месца, дзе прарвана (у 2 і 3 знач.) або дзе прарвалася, прарваліся (у 2 і 4 знач.).
П. у плаціне. П. у лініі абароны праціўніка.
3. перан. Парушэнне ходу работы, якое вядзе да зрыву выканання заданння, плана.
П. у рабоце.
Выйсці з прарыву.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
попира́ние
1. тапта́нне, -ння ср.;
2. тапта́нне, -ння ср.; папіха́нне, -ння ср.; (гру́бае) парушэ́нне, -ння ср.; зневажа́нне, -ння ср.; см. попира́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)