zadawać

незак.

1. задаваць, даваць; падаваць;

2. наносіць; прычыняць;

3. уст. даваць задатак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

posługiwać

незак. прыслужваць; абслугоўваць;

posługiwać do stołu — падаваць да стала; прыслужваць за сталом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

moot

[mu:t]

1.

adj.

спрэ́чны, сумне́ўны

2.

v.t.

падава́ць тэ́му для дыску́сіі, выстаўля́ць на дыску́сію

3.

v.i.

спрача́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

entgégenstrecken

vt праця́гваць (насу́страч), падава́ць (руку)

die hélfende Hand ~ — прыйсці́ на дапамо́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

утры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Падаць (падаваць) у перабольшаным выглядзе; сказіць (скажаць) давядзеннем чаго‑н. да крайнасці. Утрыраваць думку. □ — «Як табе служыцца, з кім табе дружыцца?» — весела прадэкламаваў сын і гэтак жа весела адказаў: — Добра, бацька.. Не трэба многа думаць. Усё робіш па камандзе... — Не ўтрыруй, калі ласка. Ты не бяздумны аўтамат. Шамякін.

[Ад фр. outrer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

legal [ˈli:gəl] adj.

1. юрыды́чны;

the British legal system брыта́нская юрыды́чная сістэ́ма;

a legal adviser юрыско́нсульт

2. лега́льны; зако́нны; дазво́лены зако́нам

3. судо́вы;

take legal action падава́ць у суд, узбуджа́ць судо́вую спра́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ілі́ць ’ухіляцца, рабіць выкруты; круціцца, быць неспакойным; моцна дамагацца, настойваць’ (Нас.), ’круціцца’ (Гарэц.). Рус. юли́ть, дан. и́лить ’падаваць мяч у гульні’. Найбольш верагодна этымалагічная сувязь з віць (гл.); параўн. віліць, віляць. Не выключана таксама магчымасць супастаўлення з вір 1, вірыць (гл.). Іншыя тлумачэнні слова юлить у рус. мове выклікаюць пярэчанні фармальнага і семантычнага характару; гл. крытычныя заўвагі Фасмера (4, 529–530). Гл. ілка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Міжвольна падымаць і апускаць павекі.

М. вачамі.

2. каму. Падаваць знак рухам павек, падморгваць.

М. суседу, каб замоўк.

3. перан. Свяціць мігаючым святлом.

Лямпачка маргае.

4. перан. Упускаць зручны момант; зяваць (у 2 знач.).

|| аднакр. маргну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1—3 знач.).

◊

Вокам не маргнуць —

1) не падаць віду;

2) доўга не раздумваць, не вагацца перад тым, як зрабіць што-н.

|| наз. марга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zútragen

*

1.

vt

1) прыно́сіць, падава́ць, падно́сіць

2) перадава́ць, паведамля́ць

2.

(sich) здара́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

klágbar

a які́ падляга́е абска́рджанню

~ wérden (gegen A) — падава́ць ска́ргу (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)