балаба́н ​1, ‑а, м.

Драпежная птушка сямейства сакаліных.

балаба́н ​2, ‑а, м.

Народны духавы язычковы інструмент у азербайджанцаў, узбекаў і некаторых народаў Паўночнага Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіта́р, ‑а, м.

Народны струнны музычны інструмент, пашыраны ў Індыі, а таксама ў Узбекістане, Таджыкістане. Савецкія людзі слухалі выкананне індыйскіх мелодый на сітары. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

costume

[ˈkɑ:stu:m]

n.

гарніту́р -у, строй -ю m., прынаго́дная во́пратка

Belarusian folk costume — белару́скі наро́дны строй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пясня́р, песняра́, мн. песняры́, песняро́ў, м. (паэт.).

1. Пра народнага паэта, вершы якога перакладаюцца на музыку, становяцца песнямі.

Народны п.

2. перан., чаго. Той, хто апявае што-н. (кніжн.).

П. рэвалюцыі.

|| ж. пясня́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пясня́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тамбуры́н, ‑а, м.

1. Ударны народны музычны інструмент, род бубна (пашыраны на поўдні Еўропы).

2. Барабан з падоўжаным корпусам (пашыраны на поўдні Францыі, у Правансе).

[Іт. tamburino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берыкао́ба

(груз. berikaoba)

грузінскі імправізаваны народны тэатр масак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

засяда́цель, ‑я, м.

Выбарны прадстаўнік для ўдзелу ў рабоце якой‑н. установы ў дарэвалюцыйнай Расіі.

•••

Народны засядацель — выбарны прадстаўнік працоўных, які ўдзельнічае ў рабоце народнага суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыбу́н м Tribún m -s і -en, -e і -en;

наро́дны трыбу́н Vólkstribun m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

shuffle​1 [ˈʃʌfl] n.

1. ша́рканне, шо́рганне (нагамі)

2. перабіра́нне, ператасо́ўка;

give smth. a good shuffle до́бра што-н. ператасава́ць

3. шафл (народны танец пад валынку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дута́р, ‑а, м.

Народны шчыпковы музычны інструмент з дзвюма струнамі на доўгім грыфе; пашыраны ў таджыкаў, туркменаў, узбекаў. Дутар крануўшы, Галасы таджычкі Рассыпалі пад струнны перабор. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)