шатэ́н, ‑а, м.

Мужчына з цёмна-русымі, каштанавымі валасамі. Пятро — высокі, танклявы шатэн, з шараватымі плямамі сівізны на скронях — стаіць на каленях. Ракітны.

[Фр. châtain.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

андрафо́бія

(ад гр. aner, andros = мужчына + phobos = страх)

нянавісць да мужчын, страх перад мужчынамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бландзі́н, ‑а, м.

Мужчына са светлымі валасамі. Сярод вясковага насельніцтва Рыфскіх гор сустракаецца нямала бландзінаў і шатэнаў з блакітнымі і шэрымі вачыма. В. Вольскі.

[Фр. blondin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгару́кі, ‑ая, ‑ае.

З доўгімі рукамі. З выгляду гэта быў падлетак, худы, даўгарукі, з тонкай шыяй, а па хадзе, па прыгорбленай постаці — мужчына. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палігіні́я, ‑і, ж.

Спец.

1. Адна з перажытачных форм шлюбу, пры якой мужчына мае некалькі жонак; мнагажонства.

2. Наяўнасць некалькіх песцікаў на адной кветцы.

[Ад грэч. polý — многа і gynē — жанчына, жонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wąsik

м. вусік;

pan z ~iem — мужчына з вусікамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзя́дзька, -і, м.

1. мн. -і, -аў. Бацькаў або матчын брат.

У госці прыехаў д.

Лявон.

2. мн. -і́, -о́ў. Дарослы мужчына наогул; зварот да старэйшага мужчыны.

Скажыце, д., як прайсці ў бальніцу?

◊

І квіта, дзядзька Мікіта (разм.) — і ўсё тут.

|| ласк. дзя́дзечка, -і, мн. -і, -чак, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

весялу́н, веселуна, м.

Разм. Вясёлы, жыццярадасны мужчына; ахвотнік павесяліцца. Гаварыць тосты і чытаць вершы Веньямін умее. Яго нават лічаць веселуном і завадатарам у кампаніях. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́кальшчык, ‑а, м.

1. Уст. У старадаўнім пахавальным абрадзе — мужчына, якога наймалі плакаць па пакойніку.

2. Разм. Той, хто пастаянна плача, скардзіцца на свой лёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракало́бы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокі лоб. Праз хвілін колькі ў пакой увайшоў строгі мужчына, высокі, шыракалобы, з касмылямі шэрых валасоў на палыселай галаве. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)