спява́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.
1. гл. спецца.
2. Узнаўляцца, выконвацца голасам.
Песні таленавітага кампазітара спяваюцца моладдзю.
3. безас. Пра наяўнасць жадання, настрою спяваць.
Сёння чамусьці мне не спявалася.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
до́пыт, -у, М -пыце, мн. -ы, -аў, м.
1. Апытанне следчым абвінавачанага, сведкі пры высвятленні абставін справы, злачынства.
Д. вёў следчы.
2. Падрабязнае настойлівае распытванне (разм.).
Мне ўчынілі сапраўдны д.
|| прым. до́пытны, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сме́шны, -ая, -ае.
1. Які выклікае смех.
С. анекдот.
Смешнае здарэнне.
Смешна (прысл.) мне з такой работы.
2. Які выклікае іронію, насмешку.
С. вобраз.
3. перан. Недарэчны, такі, што нельга ўспрымаць сур’ёзна.
Смешныя патрабаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
хо́лодно нареч., безл., в знач. сказ. хо́ладна, хало́дна;
хо́лодно встре́тить хо́ладна (хало́дна) сустрэ́ць;
мне хо́лодно мне хо́ладна (хало́дна);
сего́дня хо́лодно сёння хо́ладна (хало́дна);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Аху́хцінацямненькі выкл. ’уздых аблягчэння пасля фізічнай нагрузкі’ (полац., Садоўскі, вусн. паведамл.). Складанае ўтварэнне, у якім можна вылучыць наступныя элементы: а‑хух‑ці‑на‑ця‑мненькі, дзе а прыстаўное; хух адпавядае выкл. ’ах, ох’ (КСП); ці па паходжанню асабовы энклітычны займеннік дав. скл. адз. л. 2‑й асобы; на няяснага паходжання, магчыма, узмацняльная часціца тыпу рус. ‑на ў эвона ’вось’, звязаная з займеннікам *onъ, Фасмер, 4, 513; ця па паходжанню асабовы энклітычны займеннік він. скл. адз. л. 2‑й асобы, параўн. а́хця мне выкл. ’гора мне!’ (дзісн., Рам. 8, 519); мненькі займеннік мне з экспрэсіўнай суфіксацыяй, характэрнай для такога тыпу выклічнікаў, параўн. авохцінькі, ахці мненюшкі, ацінькі (ад аці ’дзякую’, гл.), «спешчаныя» формы тыпу спатанькі (ад спаць) і інш., гл. Карскі 2-3, 64, пры гэтым магчыма народнаэтымалагічнае збліжэнне канца слова і цёмны, цёмна, параўн. запісы а вой цямней выкл. ’выказванне незадавальнення’, якія Клопава (Лінгв. зб., 143) выводзіць з авохці мне і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
го́рна нареч.
1. го́рько, го́рестно;
г. пла́каць — го́рько (го́рестно) пла́кать;
2. в знач. безл. сказ. оби́дно;
так мне ста́ла г. — так мне ста́ло оби́дно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
даве́рыць сов. дове́рить; вве́рить; пове́рить;
ён ~рыў мне сваю́ маёмасць — он дове́рил мне своё иму́щество;
д. сваю́ та́йну дру́гу — вве́рить (пове́рить) свою́ та́йну дру́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
тваё
1. мест. притяж., ср. твоё; см. твой;
2. в знач. сущ., ср., мн. нет твоё;
твайго́ мне не трэ́ба — твоего́ мне не ну́жно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
усва́таць сов. (каму; каго, што) прям., перен. сосва́тать;
ёй усва́талі ўдаўца́ — ей сосва́тали вдовца́;
мне хаце́лі ўсва́таць няспра́ўны магнітафо́н — мне хоте́ли усва́тать неиспра́вный магнитофо́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
я, мяне́, мне, мяне́, мной (~о́ю), аба мне, займ. асаб. 1 ас. адз.
1. Служыць для абазначэння тым, хто гаворыць, самога сябе.
Я не я і кабыла не мая (прыказка: нічога не ведаю, ні да чаго не маю дачынення).
2. у знач. наз., нескл., н. Ужыв. для абазначэння самога сябе як асобы.
Маё чалавечае «я».
Паказаць сваё «я» [а) поўнасцю выявіць свае якасці, магчымасці, здольнасці;
б) настаяць на сваім].
◊
Вось я цябе (яго, яе, вас, іх)! (разм.) — пагражальны вокрык ці заўвага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)